به گزارش آتیه‌آنلاین به نقل از پایگاه خبری جماران، حجت‌الاسلام‌والمسلمین سید حسن خمینی در عزاداری روز اول محرم حسینیه جماران گفت: اگر خودت را جای دیگری بگذاری در آن صورت اگر کاری را که می‌خواستی انجام دهی و دوست داشتی فرد دیگری هم با تو این کار را کند، آن را انجام بده. اگر این‌گونه بودیم یک گام به سمت عدالت برداشته‌ایم. جامعه وقتی خوب می‌شود که تک‌تک ما خوب شویم.
یادگار امام با تاکید بر اینکه امام حسین (ع) و یارانش عزیزترین دارایی خود را دادند تا مردم از گمراهی نجات پیدا کنند و از جهل بیرون بیایند، گفت: اگر می‌خواهیم حسینی باشیم، باید خودمان را به جای بقیه بگذاریم. حکومت با مردم، مردم با مردم، رییس با کارمند، باید این قاعده را رعایت کنند. در آن صورت اگر کاری را می‌خواستی انجام دهی و دوست داشتی فرد دیگری هم با تو این کار را کند، آن را انجام بده.
حجت‌الاسلام‌والمسلمین سید حسن خمینی دیروز در مراسم عزاداری روز اول ماه محرم حسینیه جماران، با تسلیت حلول ماه عزای سالار شهیدان گفت: برای درگذشتگان در حادثه سیل اخیر که دچار این بلای طبیعی شدند، از خداوند متعال علو درجات، رحمت و غفران و همچنین برای آسیب‌دیدگان و بازماندگان‌شان صبر و اجر مسالت می‌کنم.
یادگار امام سپس در خصوص مسائل مربوط به عاشورا اظهار کرد: شاید مهم‌ترین مساله‌ای که در بحث پیرامون عاشورا، محرم و قیام سالار شهیدان(ع) مطرح است، پیگیری و بررسی چرایی این اتفاق باشد. این چرایی از چند جهت قابل بررسی است. یکی اینکه چه شد این اتفاق واقع شد!؟ از رحلت پیامبر(ص) ۵۰ سال گذشته بود که این اتفاق افتاد؛ یعنی بازه زمانی طولانی‌ای نگذشته بود، اما انحرافی بعد از پیامبر (ص) واقع شد که اوج آن در دولت اموی به صورت فاجعه‌آمیز رخ نمود و در شخصیت یزید جلوه‌گر شد.
وی با بیان اینکه تلخ‌ترین اتفاقی که در این دوره ممکن بود واقع شود داستان کربلاست، تاکید کرد: حادثه کربلا مساله کمی نیست؛ بعضا آنقدر آن را تکرار کرده‌ایم که در ذائقه ما آن تلخی لازم را ندارد. این در حالی است که فارغ از مباحث دینی، تمام عزت عرب از پیامبر(ص) است و همه کسانی که به جنگ سیدالشهدا(ع) آمدند همان ظهر نمازی را خوانده بودند که مطابق سنت در تشهد «صلوات خدا بر پیامبر(ص) و آل او» گفته‌اند. در عین حال، در همان زمان یک نفر نماینده «آل پیامبر(ص)» است و آن هم حسین بن علی(ع) است که آنان مقابل او ایستادند و او را کشتند؛ بعد هم با آن وضع با خانواده و پیکرش برخورد کردند.
سید حسن خمینی با اشاره به اینکه بعد دوم بررسی واقعه عاشورا این است که «چرا حسین بن علی(ع) قیام کرد و ایستاد»، گفت: در این رابطه دو نگاه در طول تاریخ بوده است؛ یکی اینکه این یک وظیفه شخصی برای او بود و هیچ کس نباید از این کار تبعیت کند و الگو بگیرد. مثل اتفاقی که در مسیحیت برای عیسی(ع) افتاده و معتقدند عیسی(ع) کسی است که به دار رفته؛ یا مثل داستان ابراهیم (ع) که کس دیگری حق ندارد مانند او سر فرزندش را ببرد و ماجرا فقط منحصر به ابراهیم(ع) و اسماعیل است.
وی یادآور شد: در دوره صفویه برخی گفتند سیدالشهدا(ع) همان نقشی را دارد که عیسی(ع) دارد؛ یعنی همان‌گونه که عیسی(ع) در دنیا آمد و زجر کشید تا هر کسی گناه می‌کند را بتواند در آخرت از پل صراط عبور بدهد، سیدالشهدا(ع) نیز چنین نقشی دارد؛ او آمده که هرکس بر او گریه کرد، بخشیده شود؛ صفویان این برداشت را پررنگ کردند تا ثابت کنند خون حسین(ع) فدیه‌ای بود که قرار بود گناه امت را بشوید. بعد هم از آن نتیجه گرفتند که هر کاری می‌خواهی بکن، سپس یک «یا حسین(ع)» بگو و این‌گونه مشکل حل است! بر اساس این برداشت از عاشورا، هیچ کسی از آن واقعه امکان الگوبرداری، اتخاذ وظیفه و درس‌آموزی نخواهد داشت.
یادگار امام تاکید کرد: اما وقتی سیر تاریخی قضیه عاشورا را که نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که این‌گونه نیست. یعنی نه ائمه ما نگاه‌شان به عاشورا آن‌گونه بوده، نه بزرگان ما چنین اعتقادی داشته‌اند و نه دین ما اصلا چنین تصویری از شهادت یک نفر را می‌دهد و اساسا فدیه شدن برای دیگران را قبول ندارد. همان‌گونه که امام سجاد(ع) یک روز می‌گریست و می‌فرمود: خدای سبحان گفته آتش برای آدم‌های بد است؛ ولو سرور قریش باشد و بهشت برای آدم‌های خوب است ولو عبد حبشی باشد. امام خمینی(ره) به صراحت می‌گویند: هدف قیام سیدالشهدا(ع) «دعوت به سوی خدا» و «دعوت به توحید» بود. امام خمینی(ره) به صراحت می‌گویند: مانند همه انبیا و اولیا؛ هدف، آرمان، علت و غایت قیام سیدالشهدا(ع) «دعوت به سوی خدا» و «دعوت به توحید» بود. این دو با هم فرق دارد. خیلی وقت‌ها ممکن است خدا را قبول کنید ولی موحد نباشید؛ یعنی شما قبول دارید خدا هست اما معتقدید خدایان دیگری هم هستند. فرق مشرک و کافر این است که کافر اصلا خدا را قبول ندارد، اما مشرک برای خدا شریک قائل است.
سید حسن خمینی گفت: امام می‌فرمایند زمانی این دعوت به توحید در زندگی انسان منشا اثر می‌شود که برای «برپایی یک حکومت عادلانه» و «نفی ظلم و ستم» باشد. امام صادق(ع) در زیارت اربعین وقتی می‌خواهد سیدالشهدا(ع) را معرفی کند، می‌فرماید: او عزیزترین دارایی‌اش را داد تا مردم از گمراهی نجات پیدا کنند و از جهل بیرون بیایند. وی در بخش دیگری از سخنان خود «عدل» را مصداق توحید دانست و تصریح کرد: در رابطه با عدل تعریف‌ها متفاوتی مطرح است و اساسا این مفهوم از گنگ‌ترین و پرمشکل‌ترین مفاهیم بشری است. بعضی‌ها عدالت را به معنای «تساوی» گرفته‌اند و بعضی‌ها تعریف ارسطویی دارند و می‌گویند، عدالت یعنی «هر چیزی را همانجایی بگذارید که باید بگذارید». اما آخرین تعریفی که بشر از عدالت ارایه می‌دهد و فکر می‌کند تعریف جدیدی است، «عدالت به مثابه انصاف» است. یعنی اگر می‌خواهی ببینی چه چیزی عدالت است و چه چیزی عدالت نیست به این دو قانون گوش کن: «هرچه برای خودت دوست داری برای بقیه هم دوست بدار و هر چه برای خودت نمی‌پسندی برای بقیه هم نپسند.»
نظر شما