به گزارش آتیه‌آنلاین، ذلت‌ناپذیری امام حسین(ع)، بی‌نظیرترین قیام تاریخ را آفرید و غبار دوران نه تنها کهنه‌اش نساخت بلکه همواره مروردقیق آن وقایع، پیروان راستینش را بس است که سر سوزنی از راستی پای کج ننهند و هیچ جذابیت دروغینی دل از آن‌ها نمی‌رباید، آنها جز رضای حق نجویند و برای اصلاح امور جامعه بیم جان در خود نپروانند.

امام حسین(ع)، دلاورمرد یکه تاز صحرای کربلا، قیام عاشورا را به عشق اسلام و اصلاح امور آفرید و اگرچه به ظاهر دفاع از زن و فرزند و حمایت از حرم رسول‌الله را انگیزه قیامش خواند اما در عمل با نثار جان و مال و عزیزانش، باطن و فلسفه قیام کربلا را معنا کرد.

او اگرچه خوی و خصلت مردمان کوفه را خوب می‌شناخت و ذره‌ای به بیعت آن‌ها دلخوش نبود اما باز نامه‌ها و بیعت مزورانه و سست آن‌ها را پذیرفت که نه تنها حجت بر مردم تمام کرده باشد بلکه لطف خدا اراده او  را بر این مصمم ساخت که با آفرینش صحنه‌های دلنشین دلدادگی و مغازله‌ با خداوند در تاسوعا و عاشورا تصویری جاودان از ذلت ناپذیری، آزادگی و مردانگی در ذهن تاریخ به ثبت برساند.

عاشورا مصداق صدق در ایمان و عمل امام حسین (ع)

مهدی نجفی مداح به آتیه‌آنلاین گفت: مبلغان دینی و مذهبی باید فضیلت‌های اخلاقی مانند شجاعت، حمایت از دین، ایستادگی و تدبیر امام حسین(ع) را برای مردم تبیین و واقعه عاشورا را عقلانی تفسیر کنند.

نجفی در پاسخ به این سوال که چه درسی از عاشورا می‌توان آموخت، گفت: عاشورا یعنی جانفشانی بی‌هیچ چشمداشت و ترس در راه خدا. بر ماست که برای جلب رضای خدا از دارایی‌های خود بگذریم.

وی افزود: گذشتن از تمام زندگی نیازمند ایمانی قوی و نفوذناپذیر است و حادثه تاسوعا و عاشورا مصداق صدق در ایمان و عمل امام حسین و یارانش است.

سرچشمه 'وفا و جوانمردی' عباس علمدار است، او آن هنگام که به خیمه مخصوص مشک‌های آب رفت و با دیدن طفل‌هایی که شکم‌های خود را بر مشک‌های نم‌دار می‌گذاشتند، بلکه از عطش آن‌ها کاسته شود، تاب نیاورد و گفت: ای نفس! بعد از حسین، زندگی تو ارزش ندارد و نباید بعد از او باقی بمانی، این حسین(ع) است که لب تشنه و در خطر مرگ قرار دارد می‌خواهی آب گوارا و خنک بیاشامی، سوگند به خدا دین من اجازه چنین کاری را نمی‌دهد.

حضرت عباس(ع) با دست بریده جهادی جوانمردانه در پیش گرفت و با رجزخوانی، بی‌آن که بیرق و پرچم را وانهد پیکار کرد و یکه و تنها تا فرات پیش رفت.

و باز اوست وقتی که همه یاران حسین(ع) کشته شدند و خودش را تنها یافت به حضور برادر رفت و عرض کرد: به من اجازه رفتن به میدان بده، امام سخت گریه کرد و او دوباره عرض کرد: سینه‌ام تنگ شده و از زندگی به تنگ آمده‌ام، می‌خواهم انتقام خون شهیدان را از دشمن بگیرم.

درس جوانمردی حضرت عباس (ع)

علی برومند مداح اهل بیت به آتیه‌آنلاین گفت: هربار که می‌خواهم عطش و تشنگی حسین(ع) و یارانش را نوحه خوانی کنم در ذهنم مشک به دهان گرفته حضرت عباس(ع) و لبان کویری کودکان را تجسم می‌کنم که در آرزوی قطره آبی، نگاه بی‌رمق خویش را در آرزوی دیدن مشک پر از آب عمو عباس به در خیمه دوخته بودند.

این مداح ادامه داد: کودکان چشم به راه و عمو بر ساحل فرات، اما عباس لب تشنه جام شهادت را نوشید. شجاعت، ایثار و جوانمردی عباس غیرقابل وصف و بسیار درس‌آموز است.

همه‌جا ماتم سراست وغروب خونین عاشورا، فضایی جانگداز بر صحرای کربلا چیره می‌کند از این لحظه زینب(س) تجلی می‌کند، وی لشگریان یزیدی را رخصتی برای وداع آخر با امام حسین(ع) و یارانش می‌طلبد سپس چنان زار بر پیکرغرق در خون و بی سر برادر می‌گرید که بغض زمین و زمان می‌ترکد و همه خون می‌بارند. این چنین زینب(س) برای نخستین‌بار و همیشه دوران مجلس عزای حسین (ع) را بنیان نهاد.

او در حالی که شاید از روز تاسوعا خواب به چشمش نرفته بود مدام غم از دست رفتن امام حسین(ع) و یارانش درونش را گداخت، از یک سو محکم و استوار مشغول تیمارداری تن و جسم امام زین العابدین (ع) است و از دیگر سو طفلان حرم را به آرامش دعوت می‌کند.

صبوری و دلدادگی زینب (س)

مریم محمدی دکترای فلسفه در گفت‌وگو با آتیه‌آنلاین زینب (س) را شیرزن شجاع دشت کربلا خواند و گفت: حضرت زینب(س) بزرگترین واثرگذارترین شخصیت تاریخی در شناساندن فلسفه قیام حسین (ع) است. تاریخ گواه می‌دهد که عاشورا و تاسوعا ماندگار و جاودان نمی‌ماند مگر در سایه سارخطابه پرشور زینب(س) که از دغل‌کاری دژخیمان پرده برداشت و رسوایشان ساخت.

محمدی تاکید کرد: صبر، دلدادگی و شجاعت زینب(س) زبانزد است. باید قدر این شخصیت‌ بزرگ تاریخ اسلام را دانست و از او باید درس صبوری و دلدادگی آموخت. چه قشنگ قادر طهماسبی شاعرسرود :سر نی در نینوا می‌ماند اگر زینب نبود/کربلا در کربلا می‌ماند اگر زینب نبود.

چون که وارد کوفه می‌شوند سرهای مقدس بریده را به استقبال آن‌ها می‌آورند، هیاهو وغلغله‌ای برپا می‌شود، نفس‌ها در سینه‌ حبس و صدای زنگ‌ها و هیاهوها خاموش می‌شود، مرکب‌ها از حرکت بازمی‌ایستند، در این هنگامه زینب(س) عفیف و متین و بی‌هیچ ترس و واهمه‌ای از ماموران امنیتی عبیدالله بن‌زیاد، شروع به خطابه می‌کند، قوت قلب، کلام بلیغ و فصیح، لحن دردمندانه و آهنگ پرطنین و کوبنده‌اش افراد بی‌خبر و فریب خورده و حتی تماشاچیان داخل غرفه‌ها و روی سکوها را منقلب می‌کند؛ سرانجام آه و ناله حزین و بی‌سابقه‌ای فضای کوفه را در کام خویش فرو می‌برد.

سر نی در نینوا می‌ماند اگر زینب نبود

کربلا در کربلا می‌ماند اگر زینب نبود

گزارش: مهین داوری