«تحکیم خانواده و فرزندآوری» در بند هشتم سیاست‌های کلی تأمین‌اجتماعی که در فروردین‌ماه امسال  از سوی رهبری ابلاغ شد به ظرافت گنجانده شده است. «ارائه خدمات لازم به منظور تحکیم خانواده و فرزندآوری» مندرج در سیاست‌های ابلاغی رهبری در حاکمیت نظام جمهوری اسلامی متولیان متعددی دارد اما آنچه باید به جد در افق سیاستگذاری‌ها و برنامه‌ریزی‌های سازمان تأمین‌اجتماعی مدنظر قرار گیرد، ارائه راهکارهای تخصصی در ابعاد بیمه‌ای، حمایتی و امدادی در راستای اجرایی‌کردن بند هشتم سیاست‌ها است.

راهکارهای تخصصی در وظیفه و توان هیچ‌یک از نهادهای کشور نمی‌گنجد اما سازمان تأمین‌اجتماعی می‌تواند با تکیه بر دانش و توان مدیریت و کارکنان خبره و پرتلاش خود از عهده این کار مهم برآید. تجربه علمی و عملی پرقدمت این سازمان در پژوهشکده، شرکت‌ها و مؤسسات، خود تسهیل‌کننده این امر است. شناسایی، احصاء و بهره‌برداری از ظرفیت‌های موجود جهت عملیاتی کردن سیاست‌های ابلاغی باید از اولویت‌های اصلی مدیران سازمان تأمین‌اجتماعی باشد. برنامه‌ریزی در راستای حمایت از مردان به عنوان افرادی که به لحاظ شرعی و قانونی عهده‌دار تأمین مخارج همسر و فرزندان خود هستند قطعاً از اولویت و منطق کافی برخوردار است.

اشتغال بانوان با توجه به تخصصی شدن مشاغل، حفظ حریم و شئونات بانوان گیرنده خدمت، استعدادهای خدادادی ویژه بانوان در عرصه‌های تعلیم و تزکیه کودکان و... ضرورتی است که باید به تمام الزامات و ابعاد آن ورود تخصصی کرد؛ مثلاً حضور زنان به عنوان پزشک، معلم، مربی، پرستار و پلیس کاملاً ضروری‌ و اجتناب‌ناپذیر است.

در این بین نکته بسیار مهم این است با توجه به اینکه در خانواده ایرانی حضور بانوان در نقش همسر و مادر و دختر واقعاً بی‌بدیل است، ایفای درست این نقش‌ها نیاز به حفظ توان، شادابی و آرامش روحی و معنوی دارد که یکی از لوازم مهم این واقعیت ارزشمند لحاظ کردن تفاوت در ساعات کاری خارج از منزل است. قطعاً حضور تمام‌وقت و طاقت‌فرسا پابه‌پای مردان خستگی مفرط و فرسایش روحی برای بانوان شاغل به دنبال دارد.

نتایج نظرسنجی‌های متعدد در بین زنان شاغل در تمام سطوح تحصیلی و شغلی نشان داده بانوان بهترین حالت اشتغال را برای خود «مشروط و شرایطی» عنوان کرده‌اند تا بتوانند علاوه بر ارائه خدمات تخصصی، فرصت و توان کافی برای ایفای نقش بی‌بدیل مادری و همسری خود داشته باشند. الگوی اشتغال یک‌سوم وقت و یا نیمه‌وقت، شایع‌ترین پیشنهاد این بانوان بوده است.

الگوی دیگر تنظیم ساعات کاری بانوان در مقاطع مختلف سنی آنان بود. به این معنا که در زمان تجرد به صورت نیروی تمام‌وقت مشغول باشند و در زمان ازدواج و با تولد فرزندان ساعات کاری تقلیل پیدا کند و مجدداً با بزرگ شدن فرزندان، به صورت تمام‌وقت در محیط کار حضور داشته باشند؛ الگویی که در کشور چین عملیاتی شده است.

نکته مهم این الگوهای اشتغال این است که باید به گونه‌ای طراحی شوند که برای کارفرمایان زیان‌آور نشوند و سود و زیان کارفرمایان و شرکت‌های بیمه‌گذار محاسبه و لحاظ شود؛ چراکه در غیر این صورت این مدل‌های شغلی پاره‌وقت تبدیل به ضدخود شده و کارفرمایان ترجیح می‌دهند از استخدام بانوان صرف‌نظر کنند. عملاً ارائه این مدل‌ها به ضرر کیفیت حضور بانوان در عرصه‌های اجتماعی می‌انجامد. بنابراین ارائه اشکال متفاوت، نوین و مترقی اشتغال بانوان با لحاظ کردن تمام ابعاد اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی این موضوع در راستای اجرایی شدن بند هشتم سیاست‌های کلی تأمین‌اجتماعی از اولویت‌های استراتژیک سازمان تأمین‌اجتماعی است.

همفکری و همدلی تمام مدیران و کارکنان فرهیخته تأمین‌اجتماعی در این حوزه از ضرورتی انکارناپذیر برخوردار است تا با طراحی این مدل‌ها و الگوهای نوین اشتغال به دغدغه تمام زنان ایرانی در زمینه اشتغال و حضور پررنگ اجتماعی این قشر از جامعه، پاسخی شایسته و هوشمندانه دهند.