ناترازی امسال، هم نسبت به سال‌های گذشته خیلی زودتر شروع شد و هم ابعادش وسیع‌تر از قبل است. در گذشته، ناترازی از نیمۀ خرداد شروع می‌شد و اوج آن در تیر و مرداد بود اما در سال جاری، هشدارهای آن، پس از تعطیلات نوروز آغاز شد و در عمل از بیستم اردیبهشت، وارد دورۀ بحران ناترازی شدیم و با وضع محدودیت‌های سنگین، بعضاً در طول روز حتی به 90 درصد محدودیت هم رسیدیم. روندی که به‌ویژه نهادهای تولید فولاد و شرکت‌های پایین‌دست، متحمل ضرر و زیان هنگفتی می‌شوند و ممکن است با به‌دنبال قطعی‌های مکرر تا اواخر شهریور و حتی اوایل مهر، روال تولید توقف ‌کامل را تجربه کند.

ما در شرکت فولاد خوزستان البته در پی تأمین انرژی خود هستیم و با این توجه که وزارت نیرو در سال‌های گذشته به تعهدات خود عمل نکرده و تأمین و تجهیز نیروگاه‌ها به تعویق و تأخیر افتاده است، از یکی، دو سال پیش لزوم خودکفا صنایع بزرگ و متوسط در فراهم‌آوری انرژی را مورد تأکید قرار دادند و به‌همین‌سبب ما نیز اقدام کردیم اما چالش‌های فراوانی در میان است؛ چون وظیفۀ اصلی ما تولید است نه تأمین انرژی و احداث نیروگاه و وقتی چنین می‌شود موانع و مصائب گوناگونی از معارضان دولتی و شخصی تا ایجاد شبکه و زیرساخت، باعث کندی کار می‌شود.

با وجود این، ما برای نیل به این هدف دست به‌کار شدیم و ابتدا یک نیروگاه 540 مگاواتی را به تملک درآوردیم که فاز نخست آن با ظرفیت تولید 180 مگاوات به‌زودی مورد استفاده قرار خواهد گرفت. نیروگاه سیکل ترکیبی دیگری با گنجایش تولید 520 مگاوات نیز در دست اجرا داریم و هم‌چنین 600 مگاوات نیروگاه خورشیدی، چنان‌که خواسته شده تا انرژی‌های تجدیدپذیر در دستور کار قرار گیرد، در دست احداث داریم که شامل سه فازِ 200 مگاواتی است و فاز اول آن، در شهریور امسال به مدار می‌آید.

ما همۀ تلاش خود را می‌کنیم تا انرژی تأمین‌شدۀ خودمان را استفاده کنیم اما نماهنگی‌ها و بی‌برنامگی‌های تحمیل‌شده از سوی وزارت نیرو به صنایع بسیار گسترده است که اگرچه بخشی از آن به‌سبب بدهکاری دولت است اما در چند سال گذشته، گرانی لجام‌گسیختۀ حامل‌های انرژی، ما را هم دچار مشکل کرده است.

با همۀ این اوصاف، تمام کوشش خود را مصروف و معطوف آن کرده‎‌ایم که هیچ‌یک از 18هزار نفر نیروی کار شرکت فولاد خوزستان آسیب نبینند و دچار معضل نشوند. به‌همین‌دلیل تمهیداتی اندیشیده‌ایم تا کارکنان و به‌ویژه کارگران، با وجود ناترازی و کاهش درآمد، حقوق خود را به‌طور کامل دریافت کنند و نگرانی نداشته باشند و کوچک‌ترین ضربه و ناامیدی به کارگران وارد نشود و بیکار نشوند چون آنان سرمایه‌های انسانی ما هستند اما وقتی آنان هم مجموعه را متوقف و خالی و خلوت و از مدارخارج‌شده می‌بیند، به‌لحاظ ذهنی و روانی متضرر اثر سوء آن می‌شوند. درست است که بنا بر این است خاموشی شهری حداقل باشد اما همین خاموشی صنایع بر آن‌ها هم اثر می‌گذارد و تبعات اجتماعی دارد زیرا این کارگران هم عضوی از این جامعه هستند.