به گزارش آتیه آنلاین به نقل از روابط عمومی و امور بین الملل، تقی آزاد ارمکی، جامعه شناس و استاد دانشگاه تهران امروز در نشست تحلیل رصد آسیب‌های اجتماعی در ایران که در سازمان بهزیستی برگزار شد، گفت: مداخله کردن بدون وجود سازه بزرگ نظریِ آزمون شده، به دردسر میانجامد. در کشور مشاهده کردیم آنجا که بیشتر مداخله کردیم، باختیم، ما باید تلاش کنیم مداخلاتی کم هزینه، کم آفت و مبتنی بر واگذاری امور به جامعه مدنی داشته باشیم، جوامعی برنده بودند که کمتر مداخله کردند.

وی افزود: جامعه ایران بر چهار پایهٔ دین، دولت، خانواده و جامعه مدنی استوار است. مراودات متعادل این پایه‌ها مانع بحران می‌شود اما امروزه سازه‌های یک وجهی جایگزین شده و سایر پایه‌ها رها شده‌اند این امر نارضایتی از هویت ایرانی و اسلامی را دامن زده است.

استاد دانشگاه تهران تأکید کرد: توزیع نابرابر امکانات و تمرکز جمعیت در تهران، مشکلات ساختاری ایجاد کرده است. برخی مناطق کشور خالی از سکنه شده و برخی دیگر با تراکم جمعیتی مواجهند، توزیع نامتقارن قدرت و منابع اقتصادی نیز تولید اندیشه دینی را مختل می‌کند مثلاً کاشان همواره محل خیّران مدرسه ساز بود، اما اکنون این سازه‌ها فروپاشیده است.

وی در ادامه گفت: مداخله‌های نادرست، رابطه نهادها را تخریب کرده است ما به جای ایجاد نهادهای اجتماعی، به ساخت سازمان‌های بوروکراتیک روی آوردیم مثلاً در حوزه دین، کودکان و ازدواج، دهها سازمان پول مصرف می‌کنند اما خروجی مطلوب ندارند، زشت است که ایران مدرسه کافی ندارد این نتیجهٔ جایگزینی سازمان به جای نهاد است.

آزاد ارمکی هشدار داد: بوروکراسی خودشیفته، یکی از موانع توسعه است بسیاری از سازمان‌ها باید تعطیل شوند، دولت‌های ایران خود را در معرض مهلکه قرار می‌دهند و به جای مشورت با کارشناسان، با گروه‌های فشار سیاسی می‌نشینند. هیچ دولتی حق ندارد علیه دولت قبلی اقدام کند؛ این رویکرد بحران ناکارآمدی را تشدید می کند.

وی درباره تغییرات اجتماعی تصریح کرد: تفاوت بین آسیب اجتماعی و تغییر اجتماعی را باید درک کرد، افزایش سن ازدواج یا زندگی شبانه در تهران لزوماً آسیب نیست اما سیاستگذاران با تبدیل این تغییرات به آسیب مشکلاتی مانند ازدواج سفید یا انزوای جوانان را ایجاد کرده‌اند. همین امر در حوزه دین نیز صدق می‌کند، ایرانیان دین‌دارترین مردم جهان‌اند، اما خط‌کشی‌های سلیقه‌ای آنها را غیرمذهبی معرفی می‌کند.

آزاد ارمکی در پایان خاطرنشان کرد: هشت مسئله اصلی کشور عبارتند از: فقر، اعتیاد، حاشیه نشینی، مسائل خانوادگی، کودکان، زنان، خشونت و خودکشی اما مهمترین آسیب کشور فقر و توزیع نابرابر امکانات است.
این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه کشور در دام تولید سازمان برای حل مشکلات افتاده است، بیان کرد: به‌جای ایجاد سازمان‌های جدید (مثل حوزه سالمندان)، باید نگاه سیاست‌گذاران تغییر کند، سازمان‌سازی تنها هزینه‌های مالی می‌افزاید و بار بوروکراسی را سنگین‌تر می‌کند.

وی افزود: بخش بزرگی از دانشگاه‌های کم‌بازده باید تعطیل شوند، امروز دانشگاه‌هایی داریم با یک استاد و دو دانشجو، اما نمایندگان مجلس برای جذب رأی، مانع تعطیلی آنها می‌شوند. این یعنی تخصیص نادرست منابع آموزشی.

آزاد ارمکی در پایان تصریح کرد: ایران سرزمینی ماندگار و اثرآفرین است، ما در منطقه ثابت کرده‌ایم مردمی دموکراسی‌خواه و عدالت‌طلبیم. برای ساختن کشور، باید به جای قهر، راه مقاومت را پیش گیریم.