به گزارش آتیه آنلاین، سینما و تلویزیون  با توجه به گستردگی‌ ای که در اختیار دارند به راحتی می‌توانند روی فرهنگ‌سازی و چهارچوب‌های شرعی جامعه تاثیرگذار باشند؛ با این حال هستند کسانی‌که دست به تولید آثاری می‌زنند که حتی گاهی حرف زدن از آن‌ها هم سخت می‌شود.

از دهه‌ هشتاد و با اکران  فیلم‌هایی چون «کما»، قاعده بازی در سینمای ایران عوض شد و  مخاطب عام به سینمای مبتذل و سخیف روی خوش نشان داد، همین امر باعث شد عده‌ای از  فیلمسازان و تهیه‌کننده‌ها که صرفاً جنبه بساز و بفروشی سینما برایشان اهمیت دارد با فروش های آنچنانی در گیشه سودهای خوبی به دست بیاورند که این روند تا امروز نیز ادامه پیدا کرده است. به گونه ای که سینمای ایران در دهه گذشته را می توان سینمایی شلخته و بی چارچوب دانست که  بر خلاف سینمای دیگر کشورها، خالی از معنای ژانر شده است و محتوای اغلب فیلم ها به فیلم «هندی» یا «فیلمفارسی» خودمان برمی‌گردد که شوخی‌های جنسی آنقدر در آن ها تکرار شده که دیگر برای مخاطب عادی شده و گفتن و انتقاد از وضع موجود برای دغدغه‌مندان و دلسوزان فرهنگی نیز به امری خسته کننده تبدیل شده است.

حالا با توجه به  تنزل سلیقه مخاطب، ضعف مدیریت در ابعاد مختلف و موج جدیدی از فیلم های به اصطلاح کمدی که در سینمای ایران به راه افتاده، ضربه مهلکی به بدنه‌ی سینما و هنر هفتم وارد شده که می تواندبه مرور زمان منجر به فروپاشی های اخلاقی و فرهنگی در جامعه شود. سال ۹۹، کرونا و تعطیلی سینماها، وضعیت سینمای ایران را به لحاظ اقتصادی بحرانی کرد اما واقعیت این است که سینمای ایران پیش از کرونا به شرایط بحرانی نزدیک شده بود و تنزل کیفیت آثار پیش و بیش از کرونا، سینمای ایران را تهدید می‌کرد.

البته اگرچه در سال های اخیر فرم و محتوا به حاشیه رفت و ابتذال جای آن را گرفت و  سینمای درام نتوانست به شکل جدی عرض‌اندام کند، اما در چند سال اخیر به موازات اینگونه  فیلم ها، فیلم هایی با مضمون اجتماعی چون ابد و یک روز و سرخپوست در این سینمای کمدی فروش، هم به فروش خوبی دست پیدا کرده‌اند که این موضوع نشان می‌دهد مردم فیلم دیدن و هنر سینما را فراموش نکردند.