کودکی زیربنای سایر مراحل زندگی افراد است. رشد زندگی شهرنشینی و تغییر زندگی خانوادگی، افزایش روزافزون آمار طلاق و ناهنجاری‌های ناشی از آن و همچنین فوت یا از کارافتادگی خانواده، بیش از همه کودکان را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. چهره خشن فقر، کودکان را از دنیای شیرین کودکی محروم و آنها را برای امرارمعاش یا راهی خیابان و یا رهسپار کارگاه‌های زیر زمینی می‌کند. هر چند که همه قوانین داخلی و کنوانسیون‌های جهانی به طور مداوم بر عدم ضرورت کار کودکان تأکید می‌کنند، با این همه کار کردن کودکان در بسیاری از جوامع به چشم می‌خورد. ۲۲ خرداد مصادف با ۱۲ ژوئن روز جهانی مبارزه با کار کودکان است. فعالان حوزه کودک و مسئولان متولی این موضوع، کارزار «نه به کار کودک» را همزمان با این روز برای توجه بیشتر به وضعیت کودکان به راه انداخته‌اند. به گفته معاون امور سلامت اجتماعی سازمان بهزیستی کشور سال گذشته ۶۰ درصد از کودکانی که از بهزیستی خدمات دریافت کرده‌اند، ایرانی و ۴۰ درصد اتباع بوده‌اند. تقریباً یک‌چهارم این کودکان را دختران تشکیل داده‌اند. این درحالی است که میزان آسیب‌پذیری دختران برای کار در خیابان به مراتب بیشتر از پسران است و این لزوم برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری در این حوزه را می‌طلبد.
