بسیاری، به دلیل شیوع افسارگسیخته ویروس کرونا از کار بیکار شده‌اند و درآمدشان به حداقل ممکن رسیده است. از طرفی گرانی برخی اقلام در سبد مصرفی خانوارها به شدت بالا رفته است. قدرت خرید آنقدر کم شده که خیلی از اقشار کم‌درآمد قادر به خرید مواد غذایی همچون گوشت قرمز و سفید نیستند و مجبورند جایگزین آنها را در برنامه غذایی خانواده بگنجانند. هرچند قیمت‌ها در میادین میوه و تره بار هم دست کمی از قیمت انواع گوشت ندارد. قیمت صیفی‌جات و سبزیجات در یک ماراتن نفس‌گیر، کم‌کم دارد خود را به اوج می‌رساند. جایی که دیگر دست کم‌درآمدها به آن نمی‌رسد. تازه اگر هم برسد، برخی از این اقلام به ناگهان نایاب شده و سر از بازارهای کشورهای همسایه در می‌آورند.

البته روی این مطلب اصلا به گرانی و تورم و ناپدیدشدن کالاهای خوراکی و اساسی نیست. چراکه همگان می‌دانند و دست و پنجه نرم‌کردنشان با این قِسم مشکلات، مدام است. درواقع روی سخن با مسئولانیست که انتظار داریم اگر توان حل مشکل را ندارند لااقل سکوت کرده و سخنی نگویند که هم مایه تلخند و هم نمکی شود بر زخم محرومان.

از چند روز پیش، به ناگهان هویج، تیتر اول برخی رسانه‌ها شد؛ قیمتش دو برابر و به ناگهان از میز فروش میادین میوه و تره بار ناپدید گشت. باز هم روی سخن به «هویج» زبان بسته نیست. روی سخن با آن مسئولیست که به جای حل مشکلات مربوط به صنف خود و ریشه‌یابی علت، می‌گوید:«به دلیل افزایش شیوع ویروس کرونا تقاضا برای خرید هویج افزایش یافته است. همچنین صادرات این کالا به کشور عراق هم رونق گرفته است. از این‌رو قیمت هویج در میادین اصلی میوه و تره‌بار دو برابر شده است.» او معتقد است که «میوه و صیفی‌جات در بازار به وفور پیدا می‌شود اما قیمت‌ها افزایش یافته است. قیمت هر کیلو هویج با کیفیت در میادین اصلی میوه و تره‌بار هشت هزار تومان است که در خرده فروشی با سود 30 درصدی فروخته می‌شود. یعنی قیمت هر کیلو هویج در واحدهای صنفی 10 هزار و 500 تومان به‌فروش می‌رسد.»

البته طنز تلخ ماجرا آنجاست که وقتی از او در مورد قیمت انار پرسیده می‌شود، می‌گوید:«قیمت انار بالاست که اگر مردم هم این میوه را نخورند، مشکلی ایجاد نمی‌شود.»

به همین سادگی صورت مساله پاک می‌شود؛ «نخورید تا مشکل حل شود» پیرو این سخنان باید گفت آقای مسئول محترم! مدتهاست قشر وسیعی از مردم، محروم از خوردن گوشت مرغ و ماهی، گوشت قرمز، حبوبات، لبنیات، میوه و.... هستند. چون به قول شما تقاضای داخلی زیاد و تقاضا در بازار خارجی فزون و در نتیجه قیمت‌ها بالا رفته است و چاره آنست که مردم نخورند تا مساله حل شود. فقط در عجبیم، چرا با این‌که مدتهاست اکثر مردم نمی‌خورند و نمی‌آشامند، هنوز صادرات اقلام خوراکی و اساسی مردم، پررونق است و قیمت‌ها در بازارهای داخلی سرسام‌آور؟!

سودابه زیارتی