وی افزود: ما باید در بحث آسیب های اجتماعی سه سطح پیشگیری را مدنظر داشته باشیم. در سطح اول اطلاع رسانی و در سطح دوم مداخله و در سطح بازتوانی است. این سه سطح پیشگیری باید مدنظر برنامه ریزان و سیاستگذاران قرار گیرد.

چلک ادامه داد: وقتی نیم نگاهی به حوزه آموزش و پرورش داشته باشیم می بینیم که هیچ بستری در کشور بهتر از آموزش و پرورش برای پیشگیری از آسیب های اجتماعی نیست و ارتقای سلامت روانی جامعه مناسب نیست. این به منزله نادیده گرفتن سایر ظرفیت ها نیست ولی طبیعتاً آموزش و پرورش به دلیل حضور ۱۲ ساله دانش آموزان در آن و حضور ۳۰ ساله کادر آموزشی و ارتباط اولیا با مدرسه و ارتباط دانش آموزان با یکدیگر اهمیت زیادی پیدا می کنند.

رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران اظهار کرد: اگر نیم نگاهی به بودجه ۱۴۰۱ بیندازیم متوجه می شویم که براساس این لایحه ۵۱ میلیارد و ۳۰۰ میلیون تومان برای پیشگیری از آسیب های اجتماعی دانش آموزی توسط دولت پیشنهاد شده است. همین عدد در سال ۱۴۰۰ در مصوبه لایحه بودجه ۴۷ میلیارد و ۶۰۰ میلیون تومان بود که البته درباره میزان تخصیص این عدد اطلاع دقیقی ندارم اما با مقایسه این دو عدد می توان گفت رشد بودجه آسیب اجتماعی دانش آموزی نسبت به سال گذشته ۷.۷ درصد بوده است. این در حالی است که رشد بودجه آموزش نسبت به سال قبل ۱۰ درصد است و رشد کل بودجه آسیب های اجتماعی نسبت به سال گذشته ۱۲.۱ درصد است.

چلک خاطرنشان کرد: مقایسه این آمار نشان می دهد که تقریباً نصف میانگین بودجه آسیب های اجتماعی شاهد رشد بودجه آسیب اجتماعی دانش آموزی هستیم. باید توجه داشته باشیم که ما از گذشته هم نگران فراگیر نبودن برنامه های پیشگیری از آسیب های اجتماعی در سطح مدارس بودیم و این روزها که فضای مجازی بیش از پیش در دسترس دانش آموزان قرار دارد و به دلیل شرایط کرونا و لزوم استفاده از گوشی های هوشمند برای تحصیل وقت بیشتری را در این فضا سپری می کنند، انتظار این است که آموزش و پرورش فعالیت های متنوع تر، کیفی تر و فراگیرتری را در حوزه پیشگیری از آسیب های اجتماعی داشته باشد و انتظار این بود در لایحه بودجه ۱۴۰۱ این موضوع بیشتر مورد توجه قرار می گرفت.