رفاه اجتماعی تعبیری است معطوف به وضعیت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی که حفظ کرامت انسانی و مسئولیت‌پذیری افراد جامعه در قبال یکدیگر و ارتقای توانمندی‌ها از اهداف عالی آن است و مقصد رفاه اجتماعی تامین حداقل نیازهای اساسی آحاد جمعیت کشور است که مولفه‌هایی از قبیل آموزش و پرورش، بهداشت، درمان، تغذیه، مسکن، اشتغال جمعیت و نیروی انسانی، هزینه و درآمد، تأمین اجتماعی، اوقات فراغت، دسترسی به تسهیلات فرهنگی، محیط ‌زیست و امنیت فرد در برابر تجاوزات مالی و جانی از جمله شاخص‌های محوری آن است.

صولت مرتضوی وزیر محترم تعاون، کار و رفاه اجتماعی در نشست شورای معاونان و مدیران سازمان بهزیستی کشور بر نقش برجسته سازمان بهزیستی در توسعه رفاه اجتماعی تاکید کرده که در تایید گفته ایشان باید نکاتی مطرح شود.

نقش سازمان بهزیستی در توسعه رفاه اجتماعی متاثر از دو متغیر میزان مسئولیت‌پذیری مردم، نهادها، ارگان‌ها و همچنین گسترش ظرفیت و ضریب نفوذ خدمات سازمان بوده و هست. اثرگذاری آن نیز بسته به میزان بهره‌مندی و نهادینه‌شدن متغیرهای یاد شده، در طیفی از رویکرد حداقلی در مقیاس کمک به نیازمندان تا رویکرد حداکثری تلاش در مسیر به زیستن آحاد مردم، استقرار نظام جامع رفاه و ارتقای سطح کیفی و کمّی ‌افراد جامعه، متغیر است و به همین جهت بسته به توسعه این دو مفهوم، بهزیستی می‌تواند در استقرار و توسعه رفاه اجتماعی نقش‌آفرینی کند.

بهزیستی به عنوان متولی سلامت اجتماعی با ابعاد چهارگانه تامین و توسعه رفاه اجتماعی از جمله بعد زیستی شامل سلامت جسمی در مقابل معلولیت و بیماری و سلامت روانی شامل ترکیب جمعیت، هرم سنی، امید به زندگی، تغذیه و...بعد حقوقی شامل قوانین متعدد در حمایت از گروه‌های آسیب‌دیده و آسیب‌پذیر، حوزه کودکان، نوجوانان و زنان، کیفری - جزائی در مورد بزهکاری، جوانان و آسیب‌های اجتماعی، بعد اجتماعی؛ شامل مسائلی مانند امنیت، مهارت اجتماعی، فراغت، اشتغال، خانواده، آسیب ‌اجتماعی، جمعیت، گروه‌های در معرض خطر؛ از جمله زنان و کودکان و مشارکت اجتماعی و از جنبه اقتصادی؛ شامل بررسی فقر، اشتغال و مسکن گروه‌های هدف، سیستم پرداخت یارانه‌ای، اقتصاد خیریه‌ای و غیر انتفاعی، عدالت اجتماعی و حمایت اقتصادی از اقشار آسیب‌پذیر در تعامل است.

در صورت تحقق متغیرهای یاد شده، این سازمان قادر است با رویکرد تحول بنیادین در ساختار، برنامه‌ها، فرآیندها، منابع و همچنین توسعه راهبرد مشارکت آحاد مردم در بسط رفاه اجتماعی، به تاسی از فرهنگ و ارزش‌های اسلامی و ایرانی و حمایت ارکان اثرگذار، نقش حداکثری در توسعه و استقرار نظام جامع رفاه اجتماعی ایفاء کند و آرمان شروعی دوباره برای بهتر زیستن را محقق سازد.