به گزارش آتیه آنلاین، تحقق ۹۰ درصد اهداف آماری در حوزه مشاغل خانگی در حالی جامه عمل پوشیده که در این حوزه، حمایت‌های همه جانبه از مشاغل ایجادی به اندازه تلاش برای ایجاد فرصت‌های شغلی اهمیت دارد.

«سیمین یعوقبیان» فعال حقوق زنان کارگر، با اشاره به جامعه هدف آسیب‌پذیر و کم توان مشاغل خانگی در این رابطه به آتیه‌آنلاین گفت: «زنان به خصوص زنان سرپرست خانوار و متعلق به دهک‌های فرودست، بیشترین شاغلان این حوزه را تشکیل می‌دهند. این زنان، از توانمندی‌های مالی، تحصیلات کافی و سرمایه ریالی محروم‌اند و بنابراین دولت باید با ایجاد نهادهای حمایتی و نظارت بر عملکرد این نهادها از اشتغال زنان آسیب‌پذیر در حوزه مشاغل خانگی همه جانبه حمایت کند».

یعقوبیان، «ایجاد تعاونی‌ها و ارائه تسهیلات به این نهادهای مشارکتی» را راهکاری موثر در حمایت از اشتغال خانگی کشور دانست و اضافه کرد: «تعاونی‌های این حوزه بایستی به دست زنان و با مشارکت موثر خود آن‌ها ایجاد شود؛ این تعاونی‌ها باید اعتبار کافی برای ارائه تسهیلات ارزان قیمت به زنان در اختیار داشته باشند تا زنان بتوانند با بهره گیری از این تسهیلات، در گام اول اشتغال نوپا را حفظ کنند و در گام بعدی، در مقام توسعه و گسترش مشاغل خود بربیایند».

این فعال صنفی زنان کارگر اضافه کرد:«ایجاد تعاونی‌های مشاغل خانگی با حمایت وزارت کار را می‌توان راهبردی موثر در جهت حمایت از مشاغل خانگی و اشتغال‌زایی برای زنان متعلق به دهک‌های فرودست در کشور دانست، راهبردی که در صورت حمایت مسئولان می‌تواند ما را به تحقق اهداف کیفی در زمینه اشتغال خانگی نزدیک سازد».

براساس اعلام رئیس دبیرخانه ستاد ساماندهی و حمایت از مشاغل خانگی در دهم بهمن ماه؛ در حال حاضر براساس تفاهم‌نامه منعقد شده با معاونت امور تعاون وزارت کار، ۲۰ تعاونی تأمین نیاز مشاغل خانگی استانی تأسیس شده و در ۱۱ استان دیگر نیز تأسیس و راه‌اندازی این تعاونی‌ها در دست پیگیری است. آزیتا همتیان، بر این اساس پیش‌بینی کرده که با توجه به فرآیند تشکیل اتحادیه کشوری، راه‌اندازی ۱۱ تعاونی تأمین نیاز باقی‌مانده تا پایان سال محقق شود.

در مجموع قرار است تا پایان سال ۳۱ تعاونی استانی حمایت از مشاغل خانگی در ۳۱ استان کشور تاسیس شود، با این حال یعقوبیان معتقد است «رشد تعاونی‌های تامین نیازِ مشاغل خانگی باید شتابی بسیار بیشتر داشته باشد. به جز تعاونی‌های استانی، نیاز به تعاونی‌های روستایی، محلی، شهرستانی و منطقه‌ای داریم تا سطح دسترسی زنان شاغل در شهرستان‌های کوچک یا روستاها به تسهیل‌گری‌ها و خدمات تعاونی‌ها افزایش یابد».

او تاکید کرد: «یک زن شاغل در یک روستا باید بتواند در محل زندگی خود یا در نزدیک‌ترین شهرستان به تعاونی حمایتی دسترسی داشته باشد. در عین حال باید یک نظام همگرا و همبسته از تعاونی‌های تامین نیاز مشاغل خانگی در سطح کشور داشته باشیم تا زنان بتوانند با قدرت بیشتر در زمینه دریافت امکانات و تسهیلات مورد نیاز خود مطالبه‌گری کنند».

تردیدی نیست که در زمینه حمایت از مشاغل خانگی به خصوص در مناطق دورافتاده و کم برخوردارتر، نیاز به اقدامات و حمایت‌های بیشتر داریم، اما ایجاد ۱۴۰ هزار فرصت شغلی در حوزه مشاغل خانگی در یک بازه زمانی ده ماهه، رقم قابل قبول و مثبتی است.

این آمار نشان می‌دهد که در هر ماه از سال جاری تقریباً ۱۴ هزار شغل خانگی در نقاط مختلف کشور ایجاد شده است. به عبارت دیگر، در هر ماه، ۱۴ هزار نیروی جویای کار که فرصت‌های شغلی چندانی پیش روی خود نمی‌دیدند و تا پیش از این، در رقابت برای دستیابی به کار و درآمد، ناکام مانده بودند، صاحب شغل و درآمد ماهانه شده اند؛ درآمدی که حاصل دسترنج خودشان است و از حساب کارفرما پرداخت نمی‌شود.

بسیاری از کارشناسان، اشتغال خانگی را یکی از راهکارهای اشتغال‌زایی برای زنان و گروه‌های آسیب‌پذیر و زیر خط فقر به خصوص در مناطق محروم و حاشیه ای می‌دانند؛ با این حال، یعقوبیان معتقد است: «آنچه بیش از آمارهای کمّی اهمیت دارد، پایداری مشاغل این حوزه و فراهم آمدن امکان توسعه آن هاست، زنانِ مناطق حاشیه‌ای اگر به شیوه‌های مادی و معنوی مورد حمایت قرار نگیرند، قادر به حفظ و بهره برداری از مشاغل خود نیستند و ممکن است خیلی زودتر از پیش بینی ها، فرصت شغلی ایجاد شده با هزار دردسر و گرفتاری را ساده از کف بدهند…».

نویسنده: مریم محمدی