علی حیات‌نیا در گفت‌وگو با آتیه‌آنلاین اظهار کرد: زنان سرپرست خانوار و بدسرپرست به دلیل آسیب‌های روحی و بعضا مشکلات اجتماعی نیازمند حمایت‌های همه جانبه مادی و معنوی هستند. بنابراین به موازات حمایت‌های مادی، باید سیاست هدفمندی در جهت آموزش مهارت‌های بازاریابی و فروش، مهارت‌های ارتباطی و...به آنها تدوین و پیاده‌سازی شود.

وی با اشاره به الگوهای موفق دنیا در این زمینه گفت: اگر می‌خواهیم زنان به اشتغال زایی پایدار برسند می‌توان از آموزه‌های تجربی موفق دنیا نیز در این زمینه بهره گرفت.

این مدرس دانشگاه سرمایه‌گذاری به صورت مجتمع و کارگاهی را ایده مناسبی در توانمندسازی و اشتغال‌زایی زنان خواند و افزود: زنان سرپرست خانوار و بدسرپرست بعضا از مهارت های چندانی برخوردار نیستندبنابراین بکارگیری آنها در کارگاه ها پس از کسب مهارت‌های حداقلی مفیدتر و نتیجه بخش‌تر خواهد بود.  

وی ادامه داد: در این شیوه از اشتغال‌زایی پس از تعریف ساز و کار دقیق و مشخص برای راه‌اندازی مجتمع‌ها و کارگاه‌های تولیدی، تسهیلاتی برای ۵ تا ۱۰ نفر به افراد سرمایه‌گذار، خیرین، نهادهای مالی عام المنفعه یا کارآفرینانی علاقه مند به فعالیت‌های اجتماعی پرداخت می‌شود و افراد نیز مبالغی جزیی به عنوان آورده مالی در مجتمع سپرده‌گذاری می‌کنند. در این نوع از توانمندسازی و اشتغال‌زایی امکان تحقق تضمین اشتغال و درآمد پایدار در فرایندی چند ساله بیش از اشکال دیگر اشتغال‌زایی است.  

حیات نیا افزود: تسهیلات اشتغال‌زایی اگر مستقیما به فرد پرداخت شود باید پیش از اعطا، مهارت‌های مختلف شغلی، بازارسنجی و بازاریابی، تبلیغات، ارتباط‌گیری و فروش محصولات همزمان به فرد آموزش داده شود در غیر این صورت صرف انجام اقدامی مانند «اعطای تسهیلات» نه تنها نتیجه دلخواه حاصل نمی‌شود بلکه تسهیلات در اموری مانند دلالی، واسطه گری و ... صرف می‌شود که ریسک آن برای زنان سرپرست خانوار بالا خواهد بود و یا در صورت هزینه کردن تسهیلات در جهت رفع نیازهای کوتاه مدت، مددجو در بلندمدت با آسیب های بیشتر و جدی تری مواجه خواهد شد.