دکتر محمد ابراهیم پارسانژاد در گفت‌وگو با آتیه‌آنلاین به مناسبت روز ملی جمعیت، با بیان اینکه کشور ما پیشرو در درمان‌های ناباروری در سطح خاورمیانه است، افزود: اولین نوزاد حاصل از لقاح آزمایشگاهی (IVF) ایران در سال ۱۳۶۹ در مرکز تحقیقاتی و درمانی یزد به دنیا آمد. این اقدام در کشور ۱۲ سال پس از نخستین نوزاد متولد شده به شیوه IVF در دنیا انجام شد؛ این نوزاد در سال ۱۹۷۸ در اولدهام انگلیس به دنیا آمد و تحولی را در زمینه درمان‌های ناباروری ایجاد کرد. یکی از بانیان این طرح، پروفسور رابرت ادواردز، فیزیولوژیست دانشگاه کمبریج بود که پس از حدود ۴۰ سال جایزه نوبل دریافت کرد.

وی گفت: پیشرفت‌های حاصل از درمان‌های ناباروری در کشور، نتیجه فعالیت متخصصان، پژوهشگران، مراکز دانشگاهی و غیردانشگاهی است که در تندبادها و سیل حوادث ناشی از مشکلات اقتصادی و تحریم‌ها، همسو با سایر ممالک پیشرفته گام برداشته‌اند.

رئیس بخش ناباروری دانشگاه علوم‌پزشکی شیراز، ادامه داد: به خاطر دارم زمانی که در سال ۱۹۹۰ به آلمان سفر کرده بودم، سیاست افزایش جمعیت حاکم بود و مردم تشویق به فرزندآوری می‌شدند و در نتیجه این کشور تبدیل به یکی از مراکز قدرتمند درمان ناباروری در دنیا شده بود. وقتی که وارد ایران شدم ما نیز شروع به توسعه درمان‌های ناباروری کردیم و اجرای شیوه‌های نوین فرزندآوری در ایران چندان تفاوتی با آن‌ها نداشت. هرچند به واسطه تحریم‌های اقتصادی از امکانات و تجهیزات مناسبی برخوردار نبودیم؛ اما موانع را کنار می‌زدیم.

پارسانژاد بیان کرد: درحال حاضر در زمینه درمان‌های ناباروری هیچ روشی در دنیا وجود ندارد که در کشور ما انجام نشود و ما پا به پای شیوه‌های نوین درمان ناباروری پیش رفته‌ایم.

او با اشاره به آمار ناباروری در کشور، افزود: حدود ۱۲ تا ۱۵ درصد از زوج‌ها در سنین ۱۸ تا حدود ۴۳ سال نابارور هستند و این درصد ناباروری در کشور، دقیقا به همان میزانی است که در تمام دنیا رایج است.

فلوشیپ ناباروری، گفت: اگر میزان ناباروری را در معیار ۱۰۰ قرار دهیم، ‌می‌توان گفت حدد ۱۰ درصد از افراد نابارور به درمان‌های کمک باروری (ART) نیاز دارند.

پارسانژاد درباره پوشش بیمه‌ای هزینه‌های درمان ناباروری، اعلام کرد: با توجه به سیاست‌های بالادستی مانند «ابلاغ سیاست‌های کلی جمعیت» و نیز «قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت»، مقوله فرزندآوری به عنوان یک اصل مهم در محور برنامه‌ریزی‌های جمعیتی قرار گرفت و متعاقب آن پوشش بیمه‌ای هزینه‌های درمان ناباروری نیز گسترش یافت که اقدام بسیار بجایی است و اصولا در دنیا کشورهای معدودی وجود دارد که هزینه‌های ناباروری را تحت پوشش بیمه قرار دهد.

وی با بیان اینکه ۱۴۰ مرکز درمان ناباروری در کشور فعالیت دارد، افزود: درحال حاضر تمام این مراکز چه دولتی و نیز خصوصی، موظف به انعقاد قرارداد با بیمه‌های پایه هستند. اما نکته‌ مهم این است که بسیاری از مراکز ناباروری، بنیه مالی و اقتصادی بالایی ندارند تا در مقابل مشکلات اقتصادی تاب‌آوری داشته باشند و از این‌رو انتظار می‌رود که سازمان‌های بیمه‌گر مطالبات این مراکز را به موقع پرداخت کنند و رسالت خود را در پرداخت‌های منظم به بیمارستان‌ها و مراکز درمان ناباروری به جا آورند.

رئیس انجمن تخصصی باروری و ناباروری ایران، گفت: برخی از مراکز درمان ناباروری دولتی با توجه به حمایت‌های مالی از بودجه‌های خوبی برخوردارند؛ اما در مراکز خصوصی، این نوع حمایت‌ها وجود ندارد و در نتیجه پرداخت به‌موقع مطالبات در تداوم حیات این مراکز بسیار ضروری است.

پارسانژاد با توجه به تکنیک‌های پیشرفته درمان‌های ناباروری در کشور، ادامه داد: این پیشرفت در حدی است که آمادگی آن را داریم تا پذیرای بیماران خارجی باشیم و در حوزه گردشگری سلامت ورود کنیم. به ویژه اینکه قیمت درمان در کشور ما ارزان‌تر از سایر کشورها است و برای مثال که یک سیکل (IVF) در اروپا حدود ۲۰ هزار یورو هزینه دربر دارد؛ درحالی که در کشور ما قیمت این درمان بسیار کمتر است.