به گزارش آتیه آنلاین، با وجود اینکه هر کدام از این حوزه‌های فعالیت به تنهایی در ایجاد، رشد و توسعه تولید و همچنین در تربیت نیروی کار برای استمرار حضور افراد در بازار کار نقش‌آفرینی می‌کنند، اما نکته در این است که برقراری و توسعه ارتباط تعریف شده بین نهاد دانشگاه و مراکز تولیدی صنعتی تا چه اندازه در رشد شاخص‌های مهارتی، تربیت نیروی کار و بخش تولید موثر خواهد بود.

در این بین تعداد بیش از سه میلیون نفری دانشجویان در حال تحصیل کشور در رشته‌های مختلف را باید فرصت مناسبی برای تحقق تربیت نیروی کار دارای دانش روز برای حضور در فضای کسب و کار به شمار آورد که البته این مهم در کنار فرصت‌های آموزش مهارت و حضور افراد در فضای واقعی اشتغال کارگاهی ممکن خواهد شد.

حضور و اشتغال بیش از ۱۴ میلیون نفر به صورت مستقیم در فضای کارگاهی و مجموعاً اشتغال بیش از ۲۴ میلیون نفر در حوزه‌های سه‌گانه صنعت، کشاورزی و خدمات، به عنوان نیروی انسانی بالقوه فعال در حوزه های مربوط به کسب و کار، در صورت ترکیب مهارت کسب شده در حین کار با دانش روز فعالیت مذکور، امکان رشد مهارت و ماندگاری در اشتغال را خواهند داشت.

همچنین حضور و ماندن در فضای کسب و کار برای جمعیت بیش از ۲ میلیون و ۴۰۰ هزار جوینده کار و جامعه حدود ۶۴ میلیون نفری افراد در سن کار ۱۵ ساله و بالاتر، شامل شاغلان، جویندگان کار و نیروی انسانی در سن کار نیز نیازمند سیاست‌گذاری و تعیین اهداف در راستای اتصال حوزه‌های دانشی و صنعتی است.

با تاکید بر اینکه نیروی انسانی ابزار اساسی و تاثیرگذار در حوزه فعالیت‌های تولیدی و اقتصادی و البته در راستای رشد بهره‌وری تولید به حساب می‌آید، افزایش حضور موثر جمعیت فعال و شاغل در رشد شاخص‌های حوزه کسب و کار و تولید به شرط بسترسازی جهت ایجاد پیوند ارتباطی بین دانشگاه و فضای کسب و کار محقق می‌شود.

سهم ۴۵ درصدی دانش‌آموختگان دانشگاهی از بین مهارت‌آموزان مراکز فنی و حرفه‌ای و توجه به سهم ۳۸ درصدی فارغ‌التحصیلان دانشگاهی از مجموع افراد بیکار کشور را باید نشانه‌ای در ارتباط نامتوازن دانشگاه، بازارکار و موضوع مهارت دانست.

این در حالی است که آخرین داده‌های طرح آمارگیری نیروی کار در زمستان ۱۴۰۱ سهم جمعیت شاغل فارغ‌التحصیل از بین مجموع شاغلان کشور را ۲۷.۴ درصد برآورد کرده است.

به طور طبیعی با تحقق هدف‌گذاری مشخص شده در راستای تعریف و برقراری ارتباط اثربخش بین فضای آموزش عالی، مهارت و بخش تولید، کاهش سهم بیکاران و کارجویان از بین دانش‌آموختگان و در نتیجه حضور بیشتر و موثرتر آنان در فضای کار و رشد بهره‌وری تولید را شاهد خواهیم بود.

داده‌های آماری نشان‌دهنده این است که مدرک‌گرایی و اتکای به دانش روز دانشگاهی بدون اتصال و همراهی با مهارت و تجربه کار در فضای واقعی کارگاهی امکان اشتغال مستمر برای افراد را با هر سطحی از دانش فراهم نمی‌کند. در واقع توسعه فضای تعامل و سیاست‌گذاری مشترک بین مراکز آموزش عالی، کارگاه های تولیدی و مراکز ارائه دهنده آموزش مهارت است که تربیت نیروی کار ماهر، رشد تولید و ارتقاء بهره وری کار را به همراه خواهد داشت.

مهارت، برگ برنده اشتغال دانش‌آموختگان

ناصر چمنی، کارشناس حوزه بازار کار در گفت‌وگو با آتیه آنلاین درباره ضروریات جذب نیروی کار دانش‌آموخته در بازار کار می‌گوید: دارندگان تحصیلات دانشگاهی بدون مهارت نسبت به فارغ‌التحصیلان ماهر از میزان احتمال اشتغال کمتری برخوردارند و در واقع، وجه تمایز و برگ برنده اشتغال دانش‌آموختگان، مهارت است.

او همچنین آمار بیکاران دانش‌آموخته را بالا دانست و بیان کرد: طبیعتاً حرکت در مسیر مدرک‌گرایی و صرف سال‌های طولانی در دانشگاه‌ها بدون تسلط به مهارت‌های مرتبط با رشته دانشگاهی و توجه نداشتن به کارایی و کارآمدی مشترک فزاینده تعامل دانشگاه و صنعت، آسیب‌هایی از جمله بیکاری دانش‌آموختگان و کاهش بهره‌وری تولید را به دنبال خواهد داشت.

این کارشناس حوزه کار دست یافتن به شغل‌های پشت میزنشینی را برای همه دانش‌آموختگان ممکن ندانست و گفت: تحصیلات دانشگاهی بدون تجربه عملی حضور در فضای کار، خروجی لازم جهت رشد شاخص‌های حوزه تولید و نیروی کار را در اختیار ما قرار نمی‌دهد. تصمیم‌سازی‌های نامتناسب با ظرفیت ترکیبی دانش، مهارت و تجربه در سال‌های متمادی موجب از دست رفتن فرصت‌ها و توانمندی این حوزه شده است.