یکی از بیماران بستری در این بخش، خانم ۳۳ ساله‌ای است که به دلیل گرفتگی عروق قلب از شهر اردکان یزد به این بیمارستان مراجعه کرده است. پس از انجام آنژیوگرافی معلوم شد یکی از رگ‌های اصلی قلب او گرفتگی دارد و در حال حاضر تحت مراقبت‌های دارویی است تا پس از حصول نتیجه و انجام سی‌تی آنژیوگرافی در صورت نیاز تحت درمان‌های تخصصی مانند آنژیوپلاستی یا استنت‌گذاری برای باز شدن رگ‌های قلب قرار گیرد.

او خود را فرشته معرفی می‌کند و از روند درمان خود رضایت دارد: «خدا را شکر پزشکان این مرکز بسیار تبحر دارند. پرستاران و پرسنل بیمارستان نیز بسیار مهربان هستند و مانند خواهر از من مراقبت می‌کنند. هیچگاه نشد که برای انجام اموری آن‌ها را صدا کنم؛ زیرا مرتب به من سرکشی می‌کنند.» او ادامه می‌دهد: «کودکی سه ماهه دارم و امیدوارم هرچه زودتر بتوانم نزد خانواده‌ام بازگردم.» ما نیز برای او آرزوی سلامتی می‌کنیم و برای اطلاع از جزییات خدمات سراغ استف بخش می‌رویم.

لیلا شکری، استف بخش، تعداد نیروی انسانی فعال در این بخش را شامل ۲۲ پرستار، چهار کمک‌ بهیار و یک منشی بیان می‌کند که معمولاً هر پرستار مراقبت از سه بیمار را برعهده دارد و برای مراقبت از برخی بیماران حاد یک پرستار درنظر گرفته می‌شود.

به گفته شکری، بیشترین بیماران این بخش افرادی هستند که دچار سکته حاد قلبی تحت عنوان (MI) شده‌ و از طریق اورژانس با اعلام کد ۲۴۷ به این بخش منتقل شده‌اند. بیماران توسط پزشکان فوق‌تخصص قلب و عروق تحت درمان قرار می‌گیرند و برای برخی عمل‌های آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی انجام می‌شود. او علاوه بر خدمات بالینی، ارائه آموزش به بیماران را مهمترین رکن فعالیت پرستاران بیان می‌کند: «معمولاً بیماران بخش با لحاظ سن و سطح سواد از سه دوره آموزشی شامل بدو ورود، حین بستری و ترخیص بهره‌مند می‌شوند. بیماران در بدو ورود اطلاعاتی را درباره قوانین بخش علت بستری، پزشک معالج و شیوه‌های درمان، کسب می‌کنند. حین بستری نیز درباره روند درمان، خدمات دارویی، عوارض بیماری به آن‌ها توضیح و هنگام ترخیص علائم هشدار بیماری و پیگیری‌های درمان آموزش داده می‌شود و این آموزش‌ها می‌تواند در ارتقای رسیدگی به بیماران مؤثر واقع ‌شود.»

با توجه به اهمیت رسیدگی به بیماران درباره وضعیت کمبود نیرو نیز جویا می‌شویم؛ شکری ادامه می‌دهد: «کمبود نیرو در شرایطی رخ می‌دهد که همکاران نیازمند استفاده از مرخصی‌ می‌شوند. در این صورت سایر پرستاران مجبور به انجام شیفت‌های اضافه می‌شوند.» او یکی از مهمترین مسائل حوزه پرستاری را مربوط به اختلاف دستمزدها بر اساس حکم‌های استخدامی در مقایسه با مراکز دولتی می‌داند: «حقوق و دستمزد حکم‌های ما نسبت به بیمارستان‌های دانشگاهی کمتر است. هرچند از طریق مزایایی مانند پرکیس، حقوق‌ها را افزایش می‌دهند، اما نگرانی برای دوره بازنشستگی است که بر اساس حکم‌ها تعیین می‌شود.»

یکی دیگر از پرستاران بخش (CCU۱) معتقد است به دلیل کمبود نیرو امکان استفاده از مزایای رفاهی برای همکاران خویش وجود ندارد. فاطمه کسایی با اشاره به انتظارات پرستاران از مسئولان، می‌گوید: «انتظار ما، رفع محدودیت بازنشستگی و افزایش حقوق است. در حال حاضر قانون مشاغل سخت و زیان‌آور برای پرستاران اجرا می‌شود؛ اما پیش از این، پرستاران با ۲۰ سال سابقه و ۲۵ روز حقوق می‌توانستند بازنشسته شوند و اکنون به‌ طور اجباری باید با ۲۵ سال فعالیت و ۳۰ روز حقوق بازنشسته شوند. این در حالی است که با توجه به سختی کار پرستار و فرسودگی شغلی اجرای این طرح بسیار دشوار است.»

پایش شبانه‌روزی سلامت بیماران

در ادامه تهیه گزارش وارد بخش (CCU۲) می‌شویم. این بخش از دو واحد مجزای (CCU۲ و CCU۳) تشکیل شده که با یک راهرو به هم متصل است. در (CCU۲) بیماران در وضعیت بحرانی که دچار سکته حاد قلبی نشده‌اند، تحت درمان قرار می‌گیرند. این بخش دارای ۱۵ تخت بستری است و ۱۱ بیمار نیز در آن بستری هستند.

همه تخت‌های این بخش نیز استاندارد است و قابلیت تنظیم با ریموت کنترل دارد. همچنین هر تخت مجهز به مانیتور است و ضربان قلب، فشار خون و اکسیژن بیماران از جایگاه پرستاری رصد می‌شود. ماهانه حدود ۲۰۰ بیمار در این بخش پذیرش و رسیدگی می‌شوند. به گفته سرپرستار بخش پست (CCU۲) بیماران قلبی و بیماران «پست‌کت» پیش از عمل‌های آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی و پس از انجام این اعمال در این بخش بستری می‌شوند.

مریم دادایی با اشاره به تعداد ۱۷ نیروی انسانی فعال در این بخش می‌گوید: «این تعداد شامل پرستاران، دو بهیار، سه کمک بهیار و یک منشی است که در شیفت صبح شش پرستار و در شیفت‌های عصر و شب نیز سه نیروی پرستاری و بعضاً دو پرستار و یک بهیار خدمت‌رسانی می‌کنند.»

او یکی از مسائل این مرکز را مراقبت همزمان از بیماران مقیم و افرادی که به ‌طور موقت بستری می‌شوند، بیان می‌کند: «از یک طرف، بیماران اورژانسی به بخش منتقل می‌شوند که ممکن است یکی دو روز اقامت داشته باشند و بر اساس تجویز پزشکان نیازمند اقداماتی مانند اکو و بازتوانی باشند و از طرف دیگر ما با بیماران سرپایی مواجه هستیم که برای انجام عمل‌های آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی به‌طور موقت حضور می‌یابند و این تردد با استراحت بیماران تداخل ایجاد می‌کند.»

با هدایت پرستاران، کنار تخت یک بیمار قرار می‌گیریم. او خانم مسنی است که از دیروز وارد بخش شده و پس از انجام اکو و تست ورزش نیاز به بستری پیدا کرده است. حال بیمار را از دخترش جویا می‌شویم، می‌گوید:‌ «خدا را شکر خوب است و با دارو تحت مراقبت قرار دارد.» او که خود را فاطمه منظری معرفی می‌کند، ادامه می‌دهد: «خدمات بیمارستان خیلی خوب است و خدایی همه پرستاران مهربان هستند. دکتر گفته چون سن مادرم بالاست، باید با دارو درمان شود و از نحوه رسیدگی راضی هستیم. بیمارستان هم تمیز است و هم کارکنان خوش‌اخلاقی دارد.»

در قسمت دیگر این بخش، بیمار دیگری بستری است که پرستاران اجازه گفت‌وگو با او را می‌دهند. خود را اصغر جاور معرفی می‌کند و توضیح می‌دهد که یکی از رگ‌های قلبش مسدود شده و شاید نیاز به عمل قلب باز داشته باشد، ۶۹ سال دارد و یک هفته است که در این بخش بستری است؛ می‌گوید: «در طول زندگی‌ام دوبار در بیمارستان بستری شده‌ام، اما می‌توانم بگویم خدمات این بیمارستان حرف ندارد. پرسنل با محبت و وظیفه‌شناس هستند و با جان و دل خدمت‌رسانی می‌کنند.» فاطمه نصیری، همراه بیمار دیگری است که مادرش را برای تعویض دریچه قلب به بیمارستان آورده است. او نیز می‌گوید: «مادرم بیش از ۸۰ سال سن دارد و تحت حمایت کمیته امداد است و با پوشش بیمه تأمین‌اجتماعی می‌توانیم از درمان رایگان بهره‌مند شویم.» برای همه بیماران آرزوی سلامتی می‌کنیم و از اینکه در شرایط گرانی دارو و درمان با آسودگی خاطر می‌توانند در مراکز درمانی تأمین‌اجتماعی تحت درمان قرار گیرند، ما نیز بی‌دغدغه خاطر بخش را ترک می‌کنیم.