بحران کرونا در تاریخ بشر فراموش نخواهد شد و تاریخ در مورد عملکردهای جوامع و اقشار مختلف در آن روزهای ویژه قضاوت خواهد کرد. با توجه به ممنوعیت بهداشتی ورود به بخش کرونا برای عموم، حال‌وهوای بیماران بستری و تنها مانده و نیز تلاش‌ها و شرایط پرسنل بخش کرونا که همه‌کاره بیماران کرونایی بستری محسوب می‌شدند، برای جامعه می‌توانست جذاب باشد. در طول مدت بحران کرونا تقدیر و تحسین زیادی از کادر درمان صورت گرفت، اما به‌ صورت شفاف باید پرسید لیاقت تحسین برای کدامین عملکرد کادر درمان حقیقتاً می‌تواند مصداق داشته باشد؟

کتاب «انتهای راهرو» نوشته احمد مهرابی است و مؤسسه آموزشی تألیفی ارشدان آن را منتشر کرده است. انتهای راهرو روایت خاطرات 10 پرستار داوطلب بخش کروناست که توسط احمد مهرابی نوشته شده است. این کتاب حال‌وهوای پرستاران و بیماران بخش کرونا و مسائل مرتبط به آنها در داخل و خارج از بخش را روایت می‌کند که به ‌صورت 16 خاطره داستانی نوشته شده است.

احمد مهرابی در این کتاب تلاش دارد بخش‌های ناگفته و پنهان از دید عموم را در قالب خاطرات داستانی با روایت پرستاران داوطلب بخش کرونای شهرستان فیروزآباد فارس شفاف‌تر سازد. در این کتاب علاوه بر بیان ایثار و خدمات کادر درمان، مسائل جامعه‌شناختی و روانشناختی که در طول بحران کرونا در جامعه به‌ وجود آمد هم قابل رهگیری و مشاهده است؛ مسائلی که پرسنل، بیماران و خانواده‌های آنها به آن مبتلا شدند و بعضاً از دید جامعه مخفی ماند.

از متن کتاب:

از اتاق بیمار به وسعت دیدی که پنجره شرقی در اختیارم می‌گذاشت، تنهایی‌ام را نظاره می‌کردم. یکی از پرسنل صدایم کرد. انگار یخ زده بودم و حس‌وحال برگشتن به ایستگاه پرستاری و کار را هم نداشتم. روی میله پرچم آموزشگاه مجاور بیمارستان، پرچم سه رنگی باد می‌خورد یعنی یک ایران برایم دست تکان می‌داد و با هر تکان غمی از دلم می‌زدود. از شدت شوق تمام تنم می‌سوخت.