در برخی از کشورهای جهان پژوهشگرانی فعالیت می‌کنند که همواره برای پژوهش و تحقیقات علمی به سراغ موضوعاتی می‌روند که بیشتر از مفید فایده بودن، عجیب و حیرت‌انگیز و البته تا حدی خنده‌دار است. این گروه در نهایت در جشنواره‌ای به نام «ایگ نوبل» با هم رقابت می‌کنند که در واقع شبیه‌سازی هجوآمیزی از جایزه نوبل است. جایزه این جشنواره هر سال در اوایل اکتبر به کوشش برگزیدگان جایزه نوبل و با ساماندهی سالنامه طنز علمی «تحقیقات نامحتمل» به ۱۰ تحقیق و پژوهش برتر که «ابتدا باعث خنده و سپس به فکر فرورفتن مردم شود» اعطا می‌شود. در بیشتر موارد، سعی می‌شود توجه مخاطبان به پدیده‌هایی جلب شود که به جنبه‌ای فکاهی یا غیرمنتظره از مسائل پرداخته‌اند.

این جشنواره نکات بسیار جالبی در دل خود دارد که به رسمی دائمی در برگزاری آن تبدیل شده است. برای مثال، یکی از شوخی‌های رایج در این مراسم مربوط به دختر کوچکی با نام مستعار «میس سوئیتی پو» است که در صورتی که سخنرانی کسی طولانی شود با صدای زیری مدام فریاد می‌زند «لطفاً، بس کن! حوصله‌ام سررفت.». همچنین اگر سخنرانی برنده بیشتر از یک دقیقه طول بکشد، حاضران می‌توانند او را «هو» کنند. پرتاب کردن موشک‌های کاغذی در حین برگزاری از سوی حضار نیز از دیگر مراسم جالب آن است. در سال‌های قبل رسم بر این بود پروفسور «روی گلوبر» (برنده جایزه فیزیک نوبل سال ۲۰۰۵ میلادی) عهده‌دار جارو کردن این موشک‌ها باشد.»

در سپتامبر سال ۲۰۰۹ میلادی، مقاله‌ای به عنوان «جنبه شریف ایگ‌نوبل» در نشریه (The National) منتشر شد که در آن آمده بود گرچه ایگ‌نوبل پژوهش‌های سطحی را به باد سخره می‌گیرد، اما تاریخ نشان داده گاهی همین پژوهش‌های جزیی به کشفیات بزرگی انجامیده است.

جالب است بدانید یک پژوهشگر ایرانی نیز در سال ۲۰۱۹ توانست جایزه بخش مهندسی این جشنواره را از آن خود کند. ایمان فرح‌بخش عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی قوچان با اختراع دستگاهی که قابلیت تعویض پوشک و شست‌وشوی نوزادان را دارد، یکی از برندگان جایزه این جشنواره شد.