مطلب این هفته تلفیقی اختصاصی از تجربه‌های خودم در چند سال مطالعه، کار و تجربه از دو رشته دانشگاهی است، پرستاری را در مقطع کارشناسی به اتمام رساندم و حدود ۱۲ سال مشغول به فعالیت هستم، در این مدت در مقطع کارشناسی ارشد وارد رشته روانشناسی صنعتی و سازمانی شدم تا تاثیر بیشتری در بهبود اوضاع جامعه داشته باشم.
هدف از نوشتن اطلاعات این است که بدانید تمام مطالبی که قرار است مطرح شود، حاصل فعالیت‌ها و تجربیات چند ساله در حوزه پرستاری و درمان و بعد هم بررسی این رشته از جایگاه یک روانشناس صنعتی و سازمانی است.
کارشناس ارشد روانشناسی صنعتی و سازمانی
اگر بخواهیم صادقانه بگوییم زمانی که خیلی از ما وارد دانشگاه می‌شویم، رشته‌هایی که انتخاب می‌کنیم از روی شناخت و آگاهی نبوده و نمی‌دانستیم قرار است وارد چه دنیایی شویم یا چه چیز در عرصه شغلی آن رشته در انتظارمان است.
من نیز به عنوان فردی که دو تخصص دارد یک مسأله را قاطعانه در مورد این شغل (پرستاری) می‌گویم؛ شما همیشه در هر جای دنیا باشید بیکار نخواهید بود و می‌توانید کسب درآمد کنید.
اجازه دهید یک دسته‌بندی از افرادی که وارد این شغل می‌شوند داشته باشیم و تا حد امکان برای هر کدام راه حل‌هایی ارائه دهیم، ولی قبل از هر چیز یک سؤال می‌پرسم:
آیا واقعا با آگاهی و با مشورت و علم وارد این رشته و شغل شدید؟
گروه اول: جواب بله است و به قصد کار در گروه درمان وارد این شغل شده‌اند. اولین گروه انتخاب کرده‌اند که وارد محیط بیمارستان و کارهای اجرایی درمانی شوند، بنابراین می‌دانند برای ماندن در این شغل باید خصوصیات اخلاقی ویژه‌ای داشته باشند، مثل:
- همدلی
- ثبات هیجانی
- مهارت‌های ارتباطی
- مشتاق بودن به یادگیری
- تفکر انتقادی
- روشن فکر بودن
- تظبیق پذیری
- رعایت ادب و احترام و حریم خصوصی دیگران
- انعطاف‌پذیری
- استقامت بدنی و روحیه خوب
- جرأت و قاطعیت
- قابل اعتماد بودن
- آراستگی
- مهارت‌های سازمانی
- توانایی اولویت‌بندی کارها
- اخلاقیات
- مسئولیت‌پذیری
برای این گروه مطالب و گفته‌های زیادی وجود دار که فرصت و مجال دیگری را برای نوشتن، باز کردن و پرداختن به این مسائل اختصاص خواهیم داد. حتما در آینده به عنوان فردی که ارادت خاصی برای شغل پرستاری قائل است، از نظر یک کارشناس رواشناس صنعتی و سازمانی به این جایگاه خواهم پرداخت.
اما گروه دوم، آنها هم با آگاهی وارد شده‌اند و جوابشان به سؤال مذکور، بله است. آنها گروهی هستند که از طریق گرفتن مدرک می‌خواهند به اهداف دیگری مثل مهاجرت برسند. همانطور که تقریبا همه می‌دانیم پرستاری یکی از شغل‌های پرطرفدار دنیا است و در بسیاری کشورها ارزش، احترام و جایگاه والایی برای این قشر قائل هستند و درآمد بالایی نسبت به کار پرستاری در ایران را تجربه می‌کنند. بنابراین یکی از راه‌های راحت برای مهاجرت و کار، گرفتن مدرک پرستاری است.
گروه سوم افرادی هستند که صرفا به قصد ورود به دانشگاه این رشته را انتخاب کرده باشند اما وقتی وارد محیط کار می‌شوند ممکن است متوجه شوند که این شغل، مطلوبشان نبوده است. عنوان یک پرستار با تخصص مشاوره شغلی و صنعتی برای این گروه توصیه می‌کنم؛ یک برگه کاغذ بردارید و بنویسید که چه مواردی را خواهان هستید و به چه موارد و مسائلی از کار، حس خوب ندارید!
همه موارد را تک به تک بنویسید، پس از آن مواردی که فکر می‌کنید سیستمی و مربوط به مدیریت است یا به صورت فردی توان تغییرشان را ندارید کنار بگذارید (در این مورد اگر با شیوه‌ها و یا موارد پاداش و حقوق و ... مشکل دارید کلا محیط کاری را انتخاب کنید که این شرایط در آن مطلوب‌تر باشد). اما مواردی که وقتی ریشه‌یابی می‌کنید و به درون خودتان برمی گردید را پیدا کنید. مثلا می‌بینید سریع عصبانی می‌شوید، به اتفاقات یا رفتار بیماران واکنش نشان می‌دهید؛ ریشه این حالت را پیدا کنید و با آرامش به رفع آن بپردازید.
همچنین ممکن است مواردی باشد که با خصوصیات اخلاقی شما سازگار نیست. مثلا؛ اینکه شما فردی درون‌گرا هستید و شلوغی و آدم های زیاد، شما را کلافه می‌کند، از طرفی هم شما در بخشی مثل اورژانس فعالیت می‌کنید که رفت و آمد زیادی دارد. می‌توانید به مدیر خود پیشنهاد یا درخواست دهید که بخش شما را تغییر دهند و به بخش‌هایی که تعداد مراجع کمتر دارند بفرستند.
اما اگر می‌بینید نمی‌توانید کارهایی را انجام و ادامه دهید که اصلا با خصوصیات اخلاقی، توانمندی‌ها، استعدادها و علایق شما سازگار نیست این شغل را رها کنید، چون اولین فردی که آسیب خواهد دید خود شما هستید.
گروه چهارم افرادی هستند که خود علم پرستاری را دوست دارند، اما به کارهای اجرایی این شغل علاقه ای ندارند. توصیه این است که کمی به مقوله آموزش، پرورش و تدریس بپردازید. اگر احتمالا یکی از علاقمندان به این عرصه هستید، می‌توانید در مقاطع بالاتر رشته پرستاری ادامه تحصیل دهید.
گروه پنجم افرادی هستند که تمایل زیادی به کار در بیمارستان و ارتباط با بیمار و بیماری ندارند، این افراد عموما به سمت مراکزی که فعالیت سبک‌تری دارند روی می آورند، مثل؛ مراکز زیبایی، مراکز مشاوره پزشکی، مراکز دیالیز، کلینیک‌ها و...
گروه بعدی هم افرادی هستند که از مدرک پرستاری استفاده می‌کنند و از طریق طی کردن مراحل اداری و قانونی می‌توانند مراکزی را تأسیس کنند. مثلا؛ با گرفتن مدرک کارشناسی‌ارشد پرستاری می‌توان یک مرکز مراقبت سالمندان تأسیس کرد.
در نهایت گروه آخر افراد خلاق در حیطه پرستاری هستند که ایده‌های کسب و کار از طریق شغل پرستاری خلق می‌کنند و به کسب درآمدهای بالا می‌رسند. مثلا؛ اپلیکشن‌های مشاوره یا فعالیت در فضای مجازی و... حتی ممکن است هنر دیگری هم داشته باشند که می‌توانند دانش پرستاریشان را با آن تلفیق کنند، مثلا با هنر انیمیشن‌سازی و ساخت ویدئو و کلیپ‌های حوزه پزشکی کسب درآمد کرده یا با مهارت ادمینی سایت‌ها و پیج‌ها می‌توانند صفحات فضای مجازی را مدیریت کنند که در حیطه پزشکی و پرستاری فعالیت دارند.
در پایان پیشنهاد می‌شود اگر در حوزه پرستاری درس خوانده‌اید یا مشغول به کار هستید کمی با خودتان خلوت کنید. با تحقیق و بررسی در کشورهای دیگر قطعا به موارد مفید و جالبی خواهید رسید که در آن مناطق در حال اجرا است و هنوز وارد ایران نشده است.
مواردی و توصیه‌هایی که ارایه شد حاصل فعالیت چند ساله در زمینه پرستاری و دیدن همکاران و افراد زیادی بود که در این سالها با آنها روبرو شدم و شاید مواردی هم باشد که شما با آن روبرو شده‌اید و از قلم افتاده باشد. می‌توانید با کامنت کردن موارد مورد نظر از مشاوره در آن مورد بهره‌مند شوید یا پیشنهاداتی را مطرح کنید که پاسخ به آن علاوه بر شما، برای دیگران نیز مفید خواهد بود. امیدواراست این مطلب برای شما مفید واقع شده باشد و در انتها باز هم تأکید می‌کنم به یاری خدا در آینده به طور مفصل‌تر به این موضوع خواهم پرداخت که روانشناس صنعتی و سازمانی چه طور می تواند به بهره‌وری محیط درمانی برای افراد ذی‌نفع (صاحبین مشاغل - کارمندان و پرستاران - بیماران) کمک کند.
و به قول کوروش: انجام وظیفه، هنر است.
نظر شما