به گزارش آتیه آنلاین؛ بر اساس گزارش جدیدی که مشترکا توسط سازمان جهانی بهداشت (WHO)، بانک جهانی، آژانس بین‌المللی انرژی‌های تجدیدپذیر (IRENA) و موسسه انرژی پایدار برای همه (SEforAll) تهیه شده است؛ نزدیک به یک میلیارد نفر در کشورهای با درآمد پایین و متوسط از امکانات مراقبت‌های بهداشتی با برق ناپایدار یا بدون دسترسی به برق استفاده می‌کنند. دسترسی به برق برای ارائه مراقبت‌های بهداشتی با کیفیت، از زایمان نوزاد تا مدیریت شرایط اضطراری مانند حملات قلبی یا انجام ایمن‌سازی حیاتی است. این گزارش تاکید می‌کند که بدون برق پایدار در همه مراکز مراقبت‌های بهداشتی، پوشش همگانی سلامت قابل دسترس نیست.

عنوان این گزارش مشترک «انرژی بخشیدن به سلامتی» است. این گزارش در راستای تسریع دسترسی به برق در تأسیسات بهداشتی منتشر شده و آخرین داده‌ها را در مورد برقی کردن امکانات مراقبت‌های بهداشتی در کشورهای با درآمد کم و متوسط ارائه می‌دهد. همچنین این گزارش در پی افزایش سرمایه‌گذاری‌های مورد نیاز برای دستیابی به برق رسانی کافی و پایدار در خدمات بهداشتی و شناسایی اقدامات اولویت‌دار کلیدی برای دولت‌ها است.

دکتر ماریا نیرا، دستیار مدیرکل پروژه «جمعیت سالمتر» در WHO در این رابطه گفت: «دسترسی به برق در مراکز مراقبت بهداشتی می‌تواند تفاوت میان زندگی و مرگ باشد. سرمایه‌گذاری در انرژی قابل مداوم، پاک و پایدار برای امکانات مراقبتی و بهداشتی نه تنها برای آمادگی همه‌گیری ضروری است، بلکه برای دستیابی به پوشش بهداشتی همگانی و همچنین افزایش انعطاف‌پذیری و سازگاری با آب و هوا بسیار ضروری است».

الکتریسیته برای تامین برق مهمترین دستگاه‌ها در مراکز سلامت، از چراغ‌ها و تجهیزات ارتباطی گرفته تا یخچال، یا دستگاه‌هایی که علائم حیاتی مانند ضربان قلب و فشار خون را اندازه‌گیری می‌کنند مورد نیاز است و برای بکارگیری روش‌های معمول و اورژانس حیاتی است. هنگامی که مراکز مراقبت بهداشتی به منابع قابل اعتماد انرژی دسترسی داشته باشند، تجهیزات پزشکی حیاتی می‌توانند روشن شده و استریل شوند، کلینیک‌ها می‌توانند واکسن‌های حیاتی را نگهداری کنند و کارکنان بهداشتی می‌توانند طبق برنامه‌ریزی قبلی جراحی‌های ضروری را انجام دهند یا نوزادان را به دنیا آورند.

با این حال، در جنوب آسیا بیش از یک مرکز از هر ۱۰ مرکز بهداشتی فاقد هرگونه دسترسی به برق است، در حالی که دسترسی به منبع برق مداوم و قابل‌اعتماد برای نیمی از مراکز بهداشتی در جنوب صحرای آفریقا به طور تمام و کمال وجود ندارد. گرچه در سال‌های اخیر پیشرفت‌هایی در زمینه برق‌رسانی تأسیسات مراقبت‌های بهداشتی صورت گرفته است اما تقریباً یک میلیارد نفر در سراسر جهان از طریق تأسیسات مراقبت‌های بهداشتی بدون منبع الکتریسیته قابل اطمینان یا مطلقا بدون برق خدمات‌رسانی می‌کنند. برای درک ابعاد این فاجعه باید گفت این میزان از جمعیت تقریبا معادل کل جمعیت ایالات متحده، اندونزی، پاکستان و آلمان است.

علاوه بر نابرابری دسترسی به الکتریسیته در مراکز بهداشتی در سطح منطقه‌ای، نابرابری در دسترسی به برق در داخل کشورها نیز آشکار است. مراکز مراقبت‌های بهداشتی اولیه و مراکز بهداشتی روستایی به طور قابل توجهی کمتر از بیمارستان‌ها و امکانات در مناطق شهری به برق دسترسی دارند. درک چنین نابرابری‌ها برای شناسایی مکان‌هایی که به اقدامات فوری نیازمندند و اولویت به تخصیص منابع برای نجات جان افراد کلیدی است.

سلامتی یک حق و کالای عمومی

این گزارش بیان می‌کند که دسترسی به برق عامل اصلی پوشش همگانی سلامت است، و بنابراین برق‌رسانی تسهیلات مراقبت‌های بهداشتی باید به عنوان یکی از اولویت‌های توسعه در نظر گرفته شود که نیازمند حمایت و سرمایه‌گذاری بیشتر از سوی دولت‌ها، شرکای توسعه و سازمان‌های مالی است.

بر اساس تجزیه و تحلیل بانک جهانی که در این گزارش گنجانده شده است، تقریباً دو سوم (۶۴٪) از تسهیلات مراقبت‌های بهداشتی در کشورهای با درآمد کم و متوسط به نوعی مداخله فوری و سرمایه‌گذاری نیاز دارند. به عنوان مثال، برای اتصال برق جدید یا پشتیبان سیستم برق و تجهیز حداقل استاندارد برق رسانی در این کشورها به ۴.۹ میلیارد دلار نیاز فوری است.

راه‌حل‌های غیرمتمرکز انرژی پایدار راه‌حل‌هایی در دسترس و آسان‌تر هستند و تأثیر آنها بر سلامت عمومی بسیار زیاد خواهد بود. به عنوان مثال سیستم‌های فتوولتائیک خورشیدی، نه تنها مقرون به صرفه و تمیز هستند، بلکه به سرعت در محل نصب می‌شوند و نیازی به انتظار برای ورود شبکه مرکزی ندارند.

علاوه بر این، سیستم‌ها و امکانات مراقبت‌ بهداشتی به طور فزاینده‌ای تحت تأثیر تغییرات آب و هوایی شدید قرار می‌گیرند. ساختن سیستم‌های مراقبت بهداشتی مقاوم در برابر آب و هوا به معنای ساختن امکانات و خدماتی است که می‌تواند با چالش‌های یک اقلیم در حال تغییر و رویدادهای شدید آب و هوا مقابله کند و در عین حال پایداری زیست‌محیطی را بهبود بخشد.