اقتصاد رومانی به مدت یک دهه به‌طور پیوسته رشد کرده و در سال گذشته ۴.۷ درصد رشد داشته است. در سال ۲۰۱۰ تولید ناخالص داخلی سرانه، با در نظر گرفتن تعدیل قیمت‌ها، تنها به اندازه ۵۳ درصد از میانگین اتحادیه اروپا بود. تولید ناخالص داخلی سرانه در رومانی تا سال ۲۰۲۱ به ۷۴ درصد رسیده و جمعیت از ۲۳.۲ میلیون نفر در سال ۱۹۹۰ به میزان امروزی ۱۹ میلیون نفر کاهش یافته است. همچنین نرخ زاد و ولد پس از انقلاب سال ۱۹۸۹ سقوط کرده و در نتیجه میلیون‌ها نفر از این کشور مهاجرت کرده‌اند که بر اثر آن، این کشور اکنون با کمبود شدید نیروی کار
مواجه است.
صف طولانی اداره مهاجرت
صف بعدازظهر در خارج از اداره مهاجرت بخارست طولانی است. «نیکی»، پرستار نیجریه‌ای می‌گوید که در حالت ایده‌آل دوست دارد در بریتانیا کار کند، اما ترجیح می‌دهد به‌صورت قانونی در اینجا زندگی کند تا غیرقانونی. «آتارو»، یک مهندس نرم‌افزار از هند و «لادا»، یک آشپز از سریلانکا هستند که رومانیایی صحبت نمی‌کنند، اما زبان ندانستن تاکنون هیچ مانعی برای آن‌ها نبوده است. ورود به دفتر آن‌قدر سخت است که لادا بخاطر آن یک شب در پیاده‌رو خوابید. دو نفر دیگر سحرگاه آمدند و ناگهان غوغایی به پا شد؛ یک تازه‌وارد سعی کرد از کنار آن‌ها در صف به جلو بپرد.
در رومانی هتل‌ها، کافه‌ها و رستوران‌ها نیازمند کارگر هستند، اما بزرگترین جای خالی نیروی کار در بخش ساخت‌وساز است. ( Hidro Salt)، یک شرکت ساختمانی است که ۳۵۰ کارمند دارد و از این تعداد ۲۰۰ نفر خارجی هستند. آن‌ها اکثراً سریلانکایی‌ها و ویتنامی‌هایی‌اند که از طریق آژانس‌های کار استخدام می‌شوند. اما بوروکراسی رومانی آن‌قدر تحت‌تأثیر تقاضای انفجاری نیروی کار قرار گرفته که بسیاری از دعوت‌شدگان هرگز وارد بازار کار نمی‌شوند. آن‌ها توسط کشورهای دیگر مانند امارات متحده عربی، ماه‌ها پیش از صدور ویزای رومانیایی‌شان رزرو شده‌اند.
آقای «بایکولِسکو» مدیرعامل شرکت ساختمانی هزار دلار در ماه به‌اضافه اسکان و غذا می‌پردازد، اما تا ۴۰ درصد از نیروهای تازه استخدام شده او ظرف چند ماه می‌روند تا شانس خود را به‌طور غیرقانونی در کشورهایی با درآمد بهتر امتحان کنند. او می‌گوید: «من نمی‌توانم به‌علت این مشکلات کسب‌وکار را توسعه دهم.»
«مونیکا رومن»، یک استاد دانشگاه که مشغول مطالعه درباره مهاجرت است، اعتقاد دارد بوروکراسی رومانی آن‌قدر پیچیده شده که بسیاری از شرکت‌ها به‌سادگی از واردات کارگران جدید منصرف می‌شوند. در عوض، آن‌ها سعی می‌کنند به‌دنبال کارگرانی بروند که قبلاً توسط شرکت‌های بزرگ‌تر
جذب شده‌اند.
«آدریانا ایفتایم»، مدیرکل فدراسیون کارفرمایان شرکت‌های ساختمانی می‌گوید: «این بخش تا پایان سال ۲۰۲۴ به حداقل ۱۰۰ هزار کارگر جدید نیاز دارد. سازندگان می‌خواهند به سفارش کار و ساخت زیرساخت‌هایی که پس از همه‌گیری توسط اتحادیه اروپا تشویق و تأمین بودجه شده بپردازند.» بر این اساس رومانی ۲۷ میلیارد یورو (۲۹.۸ میلیارد دلار) دریافت خواهد کرد که از این میزان ۱۷ میلیارد یورو صرف ساخت‌وساز خواهد شد. البته با در نظر گرفتن سایر منابع مالی اتحادیه اروپا، رومانی می‌تواند تا سال ۲۰۲۷ بیش از ۸۰ میلیارد یورو دریافت کند. برای اجرای این پروژه‌ها خانم «ایفتایم» معتقد است که بهره‌گیری از کارگران خارجی راه‌حلی است که وقتی چاره‌ای وجود ندارد به آن رجوع می‌شود.»
۱۰۰ هزار کارگر خارجی
در سال ۲۰۱۷ بر اساس مجوز اتحادیه اروپا، رومانی دارای سهمیه ۳ هزار کارگر خارجی در سال بود. این رقم تا سال گذشته به ۱۰۰ هزار نفر افزایش یافته، اما بسیاری از این کارگران پیش از پایان دوره کاری، قراردادشان توسط کارفرما تمدید می‌شود. «اوانا تویو» نماینده‌ای که در کمیته کار پارلمان فعالیت می‌کند، می‌گوید: «در حالی که رومانی کارگران خارجی را به‌عنوان راه‌حلی سریع جهت رفع کمبود نیروی کار مدنظر دارد، بسیاری از افرادی که این کشور به آن نیازمند است در حال حاضر در آن حضور دارند. مشکل این است که سیستم تأمین‌اجتماعی و قوانین مالیاتی تنبیهی، کار پاره‌وقت را برای بسیاری از افراد به‌ویژه برای مادران دارای فرزند کوچک بی‌معنا می‌کند.»
هنوز بسیاری از رومانیایی‌ها برای دریافت حقوق بهتر مهاجرت می‌کنند، اما برخی دیگر در حال بازگشت به کشور خود هستند. تا پایان سال ۲۰۲۲، تعداد یک میلیون و ۱۳هزار و ۵۲۰تبعه غیراتحادیه اروپا در این کشور بودند که افزایش ۱۱۰درصدی در طی پنج سال را نشان می‌دهد. همچنین ۵۴هزار و ۷۶۵شهروند اتحادیه اروپا، ۱۱۳ هزار پناهنده اوکراینی و حدود ۲۰۰ هزار مهاجر از مولداوی که اکثر آن‌ها تابعیت رومانیایی دارند نیز وجود داشتند. میرچا موکانو، ریاست دفتر سازمان بین‌المللی مهاجرت سازمان ملل در بخارست می‌گوید: «سازمان او محاسبه کرده که بدون احتساب مولداویایی‌ها، تا پایان دهه ۶۰۰ هزار خارجی در رومانی وجود خواهد داشت، این یک تغییر بزرگ و بسیار سریع است.»
یک نسل پیش رومانیایی‌ها برای غذا صف می‌بستند، اما امروز در بخارست صف‌ها برگشته است. این‌بار آن‌هایی که در صف ایستاده‌اند رومانیایی نیستند. در یکی از خیابان‌ها، پناهندگان اوکراینی در مقابل یک مرکز توزیع کمک صف می‌کشند. در خیابان دیگری نپالی‌ها، بنگلادشی‌ها و دیگران بیرون از اداره مهاجرت منتظر تمدید مجوزهای کار و اقامت خود هستند. اکنون مانند ایتالیا در دهه ۱۹۷۰، رومانی نیز در آستانه تغییر از کشوری که مهاجران از آن می‌آمدند به کشوری برای ورود مهاجران قرار دارد.
کد خبر: 60254
نظر شما