به گزارش آتیه آنلاین و به نقل از ژاکوبن؛ در پی شکست مذاکرات در هفته گذشته، قرار است در روز چهارشنبه ۴ اکتبر پنج هزار نفر از کارکنان مراقبت‌های بهداشتی در (Kaiser Permanente)، بزرگترین ارائه دهنده خدمات بهداشتی غیرانتفاعی در ایالات متحده، اعتصاب کنند. ائتلاف اتحادیه‌های دائمی این برنامه مراقبتی، «کایزر» را به مذاکره با نیت بد و شیوه‌های ناعادلانه کار متهم کرده است. این اعتصاب که در اوایل سپتامبر برنامه‌ریزی شد، به مدت سه روز در صدها مرکز «کایزر» در کالیفرنیا، کلرادو، اورگان، واشنگتن، ویرجینیا و واشنگتن دی سی برگزار خواهد شد و در صورت عدم نتیجه رقم اعتصاب کنندگان به ۷۵۰۰۰ نفر خواهد رسید که تقریبا معادل تمامی کارکنان فعال این مچموعه است.

این تنها یک گام از اعتصابات کارگری در میان سال شلوغی است که وعده می‌دهد بزرگترین سال فعالیت کارگری در چهار دهه گذشته در تاریخ آمریکا باشد، از این جهت این روز اهمیت تاریخی زیادی دارد. اعتصاب «کایزر» نه تنها بزرگترین اعتصاب مراقبت‌های بهداشتی در تاریخ آمریکا خواهد بود، بلکه اگر این اعتصاب محدود اتحادیه‌ها نتواند «کایزر» را برای مذاکره با حسن نیت متقاعد کند، متعاقب آن اعتصابی بی‌پایان شروع می‌شود که احتمالاً یک نبرد طولانی بر سر آینده ارائه مراقبت‌های بهداشتی در ایالات متحده خواهد بود.

شکایت اصلی اتحادیه‌ها در مذاکرات، تعداد پایین کارکنان بوده است که اتحادیه‌ها معتقدند به بیماران و کارمندان آسیب می‌رساند. «آدری کاردناس لوئرا»، متخصص پشتیبانی هزینه ها و مزایا در Kaiser Permanente در می‌گوید: «ما بارها نگرانی‌های خود را با مدیران «کایزر» در مورد بحران کمبود پرسنل «کایزر» مطرح کرده‌ایم، اما آنها با سوء نیت چانه‌زنی می‌کنند و از گوش دادن به ما طفره می‌روند». در یک نظرسنجی اخیر از سی و سه هزار کارمند «کایزر»، دو سوم کارکنان گفتند که به دلیل کمبود نیروی کار، مراقبت از بیماران به تعویق افتاده یا کاملا از کار افتاده است.

«دیو ریگان»، رئیس اتحادیه بین‌المللی کارکنان خدمات مراقبت‌های بهداشتی متحد (SEIU) که بزرگترین اتحادیه در این ائتلاف است می‌گوید: «مدیران «کایزر» از اذعان به اینکه مراقبت از بیماران تا چه حدی وخیم شده است یا نیروهای کار در خط مقدم مراقبت‌های بهداشتی و بیماران به دلیل بحران کمبود کارکنان به چه میزان در عذاب هستند، خودداری می‌کنند.

این ائتلاف همچنین خواهان افزایش دستمزد پایه به میزان ۶.۵ درصدی برای دو سال اول قرارداد و ۵.۷۵ درصدی برای دو سال بعدی است. «کایزر» تاکنون تنها ۴ درصد برای دو سال اول و ۳ درصد برای دو سال دوم آن هم تنها در مناطق منتخب ارائه کرده است. این شرکت همچنین مدتی است که در تلاش است تا یک سیستم دستمزد دو سطحی را معرفی کند. پیشنهادی که به خصوص با توجه به اجرای چنین سیستمی در صنعت خودرو و تاثیرات مخرب آن توهین آمیز به نظر می‌رسد؛ چرا که اعتراض به اجرای این سیستم، به عنوان موضوع اصلی در اعتصاب اتحادیه کارگران اتومبیل ظاهر شده است.

در همین حال، «کایزر» علیرغم اینکه یک ارائه دهنده خدمات بهداشتی غیرانتفاعی مبتنی بر عضویت است، اخیراً سودهای هنگفتی را گزارش کرده. طبق گزارش اتحادیه بین‌المللی کارکنان خدمات مراقبت‌های بهداشتی، بیش از ۲۴ میلیارد دلار سود در پنج سال گذشته به این مجموعه اختصاص یافته. در سال ۲۰۲۱، بیش از ۱۶ میلیون دلار حقوق و مزایا به مجموعه مدیریتی «کایزر» پرداخت شد و ۱۱۳ میلیارد دلار از طرف این مجموعه در صنایع مختلف از سوخت‌های فسیلی گرفته تا کازینو و زندان‌های خصوصی سرمایه‌گذاری گردید. علاوه بر این، ساختار غیرانتفاعی «کایزر» به آن اجازه می‌دهد که هیچ مالیات بر درآمدی بر آن اعمال نشود و مالیات بر دارایی بسیار محدودی را پرداخت کند.

اعتصاب مورد نظر، فردا در یک دوره ناآرامی عمومی کارگری، به ویژه در صنعت مراقبت‌های بهداشتی ایالات متحده آغاز خواهد شد. کارگران یازده مرکز بهداشت و درمان شرکت «تنیت» (Tenet) نیز اخیراً مجوز یک اعتصاب برای کار ناعادلانه را صادر کردند و همین اتفاق در چهار مرکز بهداشتی «پرایم» (Prime Healthcare facilities) نیز انجام شده است. اقدامات مشابهی علیه سیستم‌های بهداشتی دیگر همچون Fresenius Medical Care، Satellite Healthcare و سایر شرکت‌های مراقبت بهداشتی در پاییز امسال در دست انجام است.

همه‌گیری کووید-۱۹، نیروی کار مراقبت‌های بهداشتی را که از پیش درگیری زیادی داشتند، به خط مقدم شرایط اضطراری جهانی سوق داد و باعث شد کار بیش از حد و فرسودگی شغلی افزایش یابد؛ وضعیتی که این صنعت هنوز از آن بهبود نیافته است. به گفته «مگان مایز»، نماینده مراقبت از بیماران در یک مرکز «کایزر» در «هیلزبورو»، به تازگی شاهد مهاجرت گسترده‌ای در زمینه کارکنان مراقبت‌های بهداشتی بودیم. نبرد با «کایزر» اولین قرارداد بزرگ پس از همه‌گیری را برای کارکنان مراقبت‌های بهداشتی ایجاد می‌کند و تعیین کننده این است که آیا بیمارستان‌ها به‌طور خطرناکی خاکی از کارکنان خواهند شد یا نه. پاسخ به این سوال در گرو اولویت‌های مدیریت چنین مجموعه‌هایی است؛ رفاه بیماران و کارکنان یا سود بیشتر، مسأله این است.