بدترین دوره‌ی تورمی در بریتانیا در حدود دهه‌ی ۱۹۷۰ به پایان رسید، اما در ماه نوامبر امسال، نرخ تورم قیمت مصرف‌کننده به ۳.۹ درصد کاهش یافت که پایین‌ترین میزان در بیش از دو سال گذشته بوده است. این خبر برای بسیاری خصوصا ریشی سوناک، نخست وزیر انگلستان خوشایند بوده است، چرا که او موفق شد به وعده‌ی خود مبنی بر نصف کردن سرعت افزایش قیمت‌ها در سال جاری عمل کند. اما فشار هزینه‌های زندگی هنوز به پایان نرسیده است و احتمالاً برخی از اثرات آن باقی خواهد ماند.

از آگوست ۲۰۲۱، تورم، بالاتر از هدف بانک مرکزی انگلستان یعنی ۲ درصد در هر ماه بوده است. کمیته‌ی سیاست پولی بانک که نرخ‌های بهره را تعیین می‌کند، انتظار ندارد که تا پایان سال ۲۰۲۵ به هدف خود در این زمینه دست یابد (اگرچه رقم پایین‌تر از حد انتظار نوامبر ممکن است کاهش سریع‌تری را پیش‌بینی کند). دستمزدها به سرعت در حال رشد است و باعث کاهش درآمد شرکت‌ها شده است. با وجود این افزایش دستمزد همچنان ضربه به خانوارها شدید است. اگرچه درآمد واقعی هفتگی از بهار به طور کلی ثابت بوده است، اما هنوز ۳.۶ درصد کمتر از سطح خود در دسامبر ۲۰۲۱ است.

علاوه بر این، دستمزد واقعی افراد تصویر کامل و درستی را نشان نمی‌دهد. درآمد قابل دریافت واقعی خانوار به ازای هر نفر، که تأثیر تغییرات مالیات و سیستم رفاه را نشان می‌دهد، معیار بهتری برای استانداردهای زندگی در انگلستان است. دفتر مسئولیت بودجه و ناظر مالی دولت، تخمین می‌زند که این میزان تا پایان سال مالی ۲۰۲۴-۲۵، ۳.۵ درصد کمتر از سطح قبل از همه‌گیری کرونا خواهد بود که طولانی‌ترین کاهش در استانداردهای زندگی از زمان شروع رکوردهای مشابه در دهه‌ی ۱۹۵۰ است.

چنین فشار طولانی مدتی احتمالاً رفتار مصرف کننده را تغییر خواهد داد و پایدارترین تغییرات نیز احتمالاً در غذا اتفاق خواهد افتاد. در کنار انرژی، غذا عامل اصلی افزایش قیمت کالاها در سال‌های ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲ بوده است. برخلاف قبض‌های انرژی، قیمت مواد غذایی همچنان با سرعت بالا در حال افزایش است؛ قیمت مواد غذایی در سال منتهی به نوامبر ۹.۲ درصد افزایش داشته‌اند.

علاوه بر این، جایی که بریتانیایی‌ها از آن خرید می‌کنند نیز در حال تغییر است. سهم بازار Aldi و Lidl، دو تخفیف‌دهنده‌ی آلمانی، همچنان در حال گسترش است. شیوه‌های خرید سنتی در انگلستان در حال تغییر است و با شرکت‌های آنلاین و در دسترس در حال جایگزین شدن هستند. فروشگاه‌های تخفیف‌دار زمانی به سمت خانواده‌های کم‌درآمد متمایل بودند، اما دیگر این‌گونه نیست. در اکتبر، ۵۴ درصد از خریداران Aldi و Lidl از دسته اجتماعی «abc۱» با درآمد بالاتر بودند، که تقریباً مطابق با سهم ۵۵ درصدی آن‌ها از کل جمعیت بوده است. بر اساس تحقیقات شورای رقابت و بازار، تا حدی به دلیل افزایش فروش اقلام قسطی و افزایش رقابت از سوی تخفیف‌دهنده‌ها، حاشیه‌ی سود عملیاتی سوپرمارکت‌ها در سال‌های ۲۰۲۲-۲۳ به ۱.۸ درصد کاهش یافته که نسبت به سال قبل ۳.۲ درصد کاهش یافته است. ناظر دولت و تحلیلگران نگرانند که بازسازی حاشیه‌های سود شرکت‌ها روندی کند خواهد بود که چندین سال طول می‌کشد.

برای صنعت گردشگری و تفریحات نیز روزگار برای انگلستان سخت بوده است. بر اساس تحقیقات انجام شده استفاده از رسانه‌های دیجیتال از دیگر انواع سرگرمی‌ها بیشتر مورد استقبال قرار می‌گیرند و بر اساس همین گزارشات مردم به طور کلی کمتر بیرون می‌روند و در زمینه گردشگری پول خرج می‌کنند، اما زمانی که از این تفریحات استفاده می‌کنند، به طور متوسط کمی بیشتر پول خرج می‌کنند. این الگو به حمایت از کسب‌وکارهای مبتنی بر غذا مانند رستوران‌های زنجیره‌ای و محلی کمک کرده است.

اما این امید وجود دارد که سال جدید سال بهتری برای مصرف کنندگان باشد و کاهش درآمد خانوارها متوقف شود. کاهش سهم بیمه‌ ملی و مالیات بر حقوق و دستمزد که قرار است در ژانویه اعمال شود، حدود ۴۵۰ پوند در سال برای فردی با میانگین حقوق تمام وقت ارزش دارد. اما تکان دادن عاداتی که در طی دو سال تورم بالا پیدا شده‌اند، به غیر از آن‌هایی که در قرنطینه سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱ به دست آمده‌اند، زمان‌بر خواهد بود.